This video is called Joan Baez salutes the Gezi resistance in Turkish and sings “Imagine” for the people of Turkey.
This video is called Turkey: Water cannons launched at protesters in Taksim Square.
From daily The Independent in Britain:
Turkey’s crowds return, armed only with flowers
Justin Huggler, Istanbul
Sunday 23 June 2013
Unrest gripped Turkey again last night as tens of thousands of anti-government protesters took to the streets of Istanbul, and police answered them with tear gas, water cannon and clubs.
In Taksim Square, unarmed protesters tried to stop an advancing water cannon truck – at one point even trying to hold it back with their arms. Another protester brandished a handful of carnations at the driver, as if in rebuke. Across the square, a tearful woman angrily asked police why they had attacked protesters again. A police officer pushed her violently aside. A man tried to stand still, in a new tactic adopted by protesters, but riot police, their shields up, pushed him to the ground before one started beating him when he tried to stand up again.
Half an hour before, Taksim Square had been peaceful. A huge crowd had massed, carrying red carnations in memory of at least four people killed in the protests so far. In a good-natured protest they had chanted, “Everywhere is Taksim, everywhere is resistance,” and called on Mr Erdogan’s government to resign.
Then, in a blaze of colour, they had thrown their carnations in the air. It was an eloquent gesture: they had answered the brutal crackdown on earlier protests with flowers. Some carried Brazilian flags in acknowledgement of protests sweeping Brazil. For a moment, it seemed as if they had reclaimed Taksim Square.
But the peaceful atmosphere was not to last. The police began ordering the protesters to disperse. Over a loudspeaker, an officer told them they had made their point. Some began to drift off, but others did not want to go. Then the police began to advance in lines, forcing the protesters back across the square while water cannon fired indiscriminately into the crowd. There was no sign of violence from any of the protesters in the square.
The crowd returned to the square repeatedly and a stand-off developed at the junction with Istiklal Street, one of the city’s main nightlife areas. Meanwhile police were chasing other protesters through the surrounding back streets, crowded with tourists and locals out for Saturday night. Police fired huge amounts of tear gas in the narrow streets and large clouds of it were seen billowing over the city. There were unconfirmed reports they had also used rubber bullets.
See also here.
Turkish Germans hold anti-Erdogan protests in Cologne: here.
Dear Kitty. Some blog 
Pingback: Canadian Conservatives emulate Bahrain dictatorship, banning masks | Dear Kitty. Some blog
Pingback: British poetry in opposition | Dear Kitty. Some blog
Taksim: het Turkse ontwaken
De beelden uit Istanbul en andere Turkse steden in de laatste weken hebben ons vervuld met afschuw en bewondering. Afschuw omdat de Turkse politie steeds opnieuw zonder schromen burgeroorlogmiddelen inzette tegen vreedzame demonstranten, en bewondering omdat diezelfde demonstranten zich niet lieten verdrijven en steeds opnieuw terug komen. Dat is een teken dat het verzet niet oppervlakkig is, maar een grote woede in zich draagt die over jaren is opgebouwd. Niet zo zeer woede tegen de politie, maar tegen de dwingelandij van Erdogan en zijn islamitische AK partij. De demonstranten hebben nu voor het eerst gemerkt wat er gebeurd als ze zich tegen deze dwingelandij verzetten. Dan word er op geslagen, en niet zo zuinig ook. In feite merken de gewone Turken nu plotseling in wat voor land ze al jaren leven.
Het geweld dat we nu zien in de Turkse steden is namelijk niet nieuw. In de Koerdische gebieden is het politiegeweld, aangevuld met het geweld van het leger en de speciale eenheden al vele jaren de dagelijkse praktijk. Dan wordt er niet alleen met traangas geschoten, maar wordt er gewoon met scherp op een betoging gevuurd. Daar zijn in het verleden vaak doden en vele gewonden bij gevallen. Maar de aanvallen op de Koerden en ook op Armenen en andere minderheden werden door de media meestal genegeerd. Niet alleen in Turkije, maar ook in Europa. Het is dus niet zo dat de tactiek die de Turkse politie nu gebruikt nieuw is, maar diezelfde tactiek heeft wel de ogen van veel mensen doen opengaan.
Jarenlang hebben ze de leugens van de Turkse staat geloofd dat de Koerden allemaal terroristen waren, en dat er dus wel hard opgetreden moest worden. Jarenlang hebben ze het idee gekoesterd dat ze in een democratische staat leven waar het Koerdische probleem alleen een veiligheids probleem was. Als er dan al rapporten in de pers terecht kwamen waarin het geweld tegen de burgerbevolking in de Koerdische gebieden aan de kaak werd gesteld ging men er van uit dat het om incidenten ging en dat de Koerden het allemaal opbliezen om de Turkse staat schade toe te brengen. Dat werd weer als landverraad gezien en zo was de cirkel weer rond. De gemiddelde Turkse burger ging er vanuit dat dit soort politiegeweld, aangespoord door een corrupte en autoritaire regering, nooit hem of haar zou treffen. Taksim heeft bewezen dat dit een droom was. Een illusie die intussen is opgegaan in traangas en weggewist door de chemicaliën in de waterkannonen. De werkelijkheid is nu aan iedereen duidelijk. Als burger van Turkije, van wat voor achtergrond dan ook, heb je de staat te gehoorzamen. Niet meer en niet minder. Doe je dat niet dan komt het hele repressiearsenaal op je neer. En als dat niet werkt zal er binnenkort ook in de straten van Istanbul en Ankara met scherp worden geschoten. Nu al wordt er gedreigd met inzet van het leger.
We horen nu ook de geluiden dat Europa geschokt is over het geweld en het dictatorimago dat Erdogan zich heeft aan gemeten. Men had dit niet verwacht van een land dat in de wachtkamer van de Europese Unie zit. Opnieuw blijkt dat Europa van Turkije totaal niets heeft begrepen. De AKP is geen gematigde partij en ook niet de Turkse gelijke van de christen democraten in Europa. Het is een autoritaire reactionaire partij die tot staatspartij is geworden in opvolging van de kemalisten. Beiden stromingen hanteren het Turkse staatmodel wat is gebaseerd op een racistische en fascistische ideologie. Zolang die ideologie er is zal Turkije nooit een rechtstaat zijn en zeker geen democratie. Dit feit blijft men over het hoofd zien. Daar komt nog bij dat Europa slecht op de hoogte is van de plannen van Erdogan. Deze dictator heeft het idee van EU lidmaatschap al lang over boord gegooid. Zo als Europa eerst met Turkije speelde, zo speelt Turkije nu met Europa. Erdogan wil geen EU en hij wil geen democratie. Hij wil een islamitische staat, gesteund op het conservatieve platteland, die zich meer en meer opstelt als heersers in zowel het Midden Oosten als in de rest van de Islamitische wereld. In feite droomt hij van een nieuw Ottomaans Rijk.
Bij dit streven staat de Koerdische kwestie in de weg. Daarom ook accepteert hij het huidige vredesproces. Maar hij past er wel voor op om te veel concessies te doen. In feite wil hij de Koerden gebruiken zoals ook Ataturk dat deed in de jaren 20 toen de republiek gevormd werd. Toen deze republiek een feit was werden de Koerden rechteloos gemaakt en hun leiders vermoord. Dat proces is sinds die tijd doorgegaan met de assimilatie als constante factor. Erdogan hoopt met het huidige proces de PKK uit te schakelen omdat hij weet dat de Koerden alleen door de PKK sterk zijn. Als deze machtsfactor is verdwenen, kan Erdogan heel makkelijk het spelletje van de jaren 20 herhalen en zullen de Koerden weer de verliezers zijn. Natuurlijk laat de PKK dit niet zo maar gebeuren en zal er aan de noodrem worden getrokken als Erdogan zijn spel te ver doordrijft. En dat zal hij zeker doen, want naast zijn autoritaire houding heeft Erdogan nog iets anders gemeen met de eerdere Turkse leiders; hij is dom. In feite oerdom. De islamisten zijn op sommige gebieden slim en vaak ook gewetenloos. Maar deze domheid is een speciale ingrediënt, die in de genen van de Turkse staat zit. Ook dit ingrediënt is onderdeel van de fascistische aard van de staat. Als we naar de geschiedenis kijken zien we dat de meeste fascisten dom en verblind zijn. Dat maakt ze ook zo gevaarlijk.
Bij Erdogan zijn al deze karaktertrekken aanwezig. Hij had het conflict over het park al lang kunnen oplossen, net als de Koerdische kwestie. Maar dat is voor dit soort figuren nooit genoeg. Er moet blindelings geluisterd worden anders komt het geweld in het spel. Dat de inzet, en vaak ook de chaos dan steeds groter word interesseert ze niet. In tegendeel; iedere fascist, groen of bruin, schept er voldoening in om te dansen op de graven van tegenstanders en opposanten. Het gaat hierbij om een soort perverse eer. Daar komt nog bij dat ze ook nooit zullen begrijpen dat mensen zich inzetten voor een paar bomen. Dat ze zelfs bereid zijn hun leven daar voor te geven. Daar kunnen de fascisten met hun toch al niet sterk aanwezige verstand niet bij. En het resultaat zien we nu. Domme figuren maken altijd kapot wat ze niet begrijpen. Wat je niet begrijpt of wat anders is dan hun eigen normen is een gevaar en moet weg.
Dus valt Erdogan zijn eigen burgers aan, net zo als Hitler dat deed en zoals alle fascisten dat altijd doen. Maar dat betekend niet dat hij een overwinning kan behalen met alleen geweld. Dat is in de Koerdische kwestie niet gelukt en dat zal ook met de Taksim protesten niet lukken. Er komen steeds meer eigenwijze burgers die dit soort onzin niet meer pikken. Ze zetten de nieuwe media in als wapen en tonen de wereld het AKP regime in actie. Ze laten zich ook niet wegjagen. De geschiedenis herhaalt zich. Toen de Koerden in de jaren 70 in opstand kwamen gebruikte de PKK geen geweld. Pas door het geweld van de staat begon de beweging in 1984 met de gewapende strijd. Een strijd die nooit is neergeslagen. Nu zijn het de Turken die in opstand komen. Ook zij krijgen te maken met het geweld van de staat. Hoe lang zal het duren voordat ook zij terug gaan schieten? Immers ieder mens heeft het legitieme recht op zelfverdediging. Dan komt de gewapende strijd naar het westen en naar de metropolen. Daar zal dan de toekomst van Turkije worden beslist.
De Koerdische bevolking heeft nooit gebogen voor de Turkse staat en voor de fascisten. Hoe hoog de prijs ook was. Het is nu aan het Turkse volk om te bewijzen dat men het zelfde wil en kan doen. Als dit lukt zullen de twee bevolkingsgroepen samen optrekken en dan is er misschien een kans op een ander Turkije. Een Turkije zonder fascistische staat en met democratie als leidraad. Maar dan moet het ook echte democratie zijn, dus democratie van het volk met gelijke rechten en volledige politieke vrijheid. De ene dictator inwisselen voor een andere is geen optie. Dat heeft de historie ons geleerd. Het woord is dus nu aan het Turkse volk. Laten we hopen dat ze tot het juiste antwoord in staat zijn. Dan pas zal er hoop op een beter leven zijn, voor iedereen in Turkije.
Redactie IKN in samenwerking met Het Rode Vaandel
Turkije: het einde van de fundamentalistische opmars
Taksim staat stil, letterlijk stil. Na de heftige gevechten met de politie, talloze doden en gewonden en een arrestatiegolf na de ontruiming van Gezi-park staan de mensen op het Taksim-plein stil, letterlijk stil. Een goed moment voor ons om ook even stil te staan bij de opmars van de moslimfundamentalisten van de AKP, die het protest aangewakkerd heeft.
De situatie op het plein doet momenteel surrealistisch aan. Het begon als een eenmansactie. Het viel op een gegeven moment op dat een man de hele tijd stil bleef staan. Hij bewoog niet en bleef de hele tijd kijken naar het Atatürk Cultuurcentrum (AKM). Hij zou gezegd hebben: “De gouverneur van Istanboel heeft gezegd dat we moeten stoppen, en dus stop ik”. Hij zei niets, deed niets, en zijn tas lag naast hem op de grond. Hij gaf geen antwoord op de vragen van journalisten. Mensen legden biscuits en water voor hem neer. Hij heeft daar acht uur gestaan. Na verloop van tijd kwamen er steeds meer mensen om hem heen staan, allemaal kijkend richting het AKM-gebouw. De politie controleerde zijn tas, checkte zijn ID. Het aantal stilstaande mensen groeide naar bijna driehonderd, en toen begon de politie onrustig te worden. Nadat de politie de stilstaande mensen om hem heen begon te arresteren, is hij vertrokken. Hij wilde niet dat andere mensen door zijn daad aangehouden zouden worden. Later kwamen er uit Istanboel meer berichten van stilstaande mensen, en ook uit Ankara. Daar stond een vrouw stil op het Kizilay-plein, op de plek waar activist Ethem Sarisuluk is vermoord.
Gisteren stond het verhaal van een journalist van BBC Turk in de krant. Hij zou met de stilstaande man gesproken hebben. Hij heet Erdem Gunduz en vertelde dat hij zelf tijdens de protesten niet de straat was opgegaan. Maar hij is trots op de jongeren die dat wel gedaan hebben. Hij zei dat het eventuele aftreden van Erdogan niet genoeg was en dat het hele systeem moet veranderen. Je kunt het ook anarchisme noemen, zei hij. En we zullen ons blijven verzetten, en dan winnen. Hij vertelde verder over Fernando Pessoa en over de terechtstelling van Sacco en Vanzetti. Volgens hem zijn er veel overeenkomsten tussen de tijd waarin die mensen leefden, en de tegenwoordige tijd. Nu Turkije stil staat, na de heftige acties tegen de AKP, is het misschien tijd om terug te blikken naar de lange geschiedenis van het ontstaan van die partij. Waar komt hun succes vandaan? Aan wie of wat hebben ze hun bestaan überhaupt te danken? En hoe konden ze zoveel macht opbouwen?
Religieuze propaganda
In de jaren zestig en zeventig was links in Turkije, zoals in veel landen in de wereld, in een strijd gewikkeld met de kapitalistische machthebbers om een radicaal andere samenleving op te kunnen bouwen. De linkse beweging in Turkije werd in die tijd vooral gedomineerd door studenten. Begin jaren zeventig werd de beweging een flinke nederlaag toegebracht. Jonge kaderleden van de Linkse Jongerenbeweging, inclusief de leidende figuren, werden óf opgepakt en naar de martelkamers gebracht óf opgehangen. Aan het einde van de jaren zeventig wist links zich te hergroeperen om de strijd weer aan te gaan, maar de coup van 1980 maakte daar een einde aan. Zelfs legale linkse organisaties werden verboden. Niet alleen activisten, maar ook links denkende schrijvers, journalisten en kunstenaars werden opgepakt, gemarteld of gedood.
De huidige leiders van de AKP waren in die tijd ook student, maar die ondervonden geen problemen met de toenmalige machthebbers. Ze profiteerden juist flink van alle vrijheden die ze aangeboden kregen. Ze kwamen dan ook ongeschonden uit deze roerige periode. De Militaire Raad die de coup had gepleegd, begon meteen met het neo-liberaal herstructureren van de economie. Er kwam een nieuwe grondwet en er werden programma’s opgezet om de hele samenleving te herinrichten naar maatstaven die totaal anders waren dan die links voor ogen had gehad. De Raad wilde religie inzetten als buffer tegen een mogelijke heropleving van links. Daarom werden religieuze normen en waarden van bovenaf opgelegd aan de bevolking:
Op scholen werd religieuze leerstof ingevoerd, en koranles werd op alle scholen verplicht gesteld.
Het opzetten van korancursussen voor volwassenen en kinderen werd vrij toegestaan. De staatscontrole daarop werd versoepeld. Daardoor konden ook fundamentalistische moslimgroeperingen vrijelijk hun propaganda gaan verspreiden. Dat maakte het mogelijk voor onder meer Fethullah Gülen om een machtspositie op te bouwen.
Overal werden moskeeën gebouwd, ook in de alevitische dorpen (alevitische moslims doen zelf niet aan moskeeën).
Diyanet, het ministerie van Religieuze Zaken, kreeg op Defensie na van alle ministeries het grootste budget. Diyanet vertegenwoordigde toen, en vandaag de dag nog steeds, alleen de Hanefi-stroming van de soennitische tak van de islam. Op het ID-bewijs van alle Turkse staatsburgers staat in dat kader ook bij de godsdienst vermeld: “islam”, tak: “Hanefi”.
Hierdoor kwam er enorm veel ruimte voor fundamentalisten, oftewel de politieke islam, om zich vrijelijk te organiseren, kaderleden op te leiden en belangrijke posities in het staatsapparaat te veroveren, zowel in het parlement als daarbuiten.
Religieuze kapitalisten
In 1983, na de eerste vrije verkiezingen na de militaire coup, kwamen Turgut Özal en zijn Partij ANAP aan de macht. ANAP was een verzameling van nationalisten van de MHP (Grijze Wolven), Milli Görüs (een voorganger van de AKP), liberalen en sociaal-democraten. Özal had vrij spel, want er was geen oppositie. Andere partijen hadden een puur symbolische taak. Een daarvan was de partij van de militaire junta zelf. Met Özal begonnen het neo-liberalisme en de privatisering. Alle staatseigendommen en -bedrijven werden verkocht aan grote multinationals. De solidariteit van de jaren zestig en zeventig maakte plaats voor individualisme en eigen gewin. Alles was geoorloofd om aan geld te komen. Toen er kritiek kwam op de wijdverbreide corruptie, zei Özal dat zijn ambtenaren precies wisten wat hun taak was. Zo normaliseerde hij corruptie.
Er ontstond een klasse van groene kapitalisten (groen is de kleur van de islam). In korte tijd richtten die enorme holdings en multinationals op die hier in Europa van de “gastarbeiders” miljarden hebben afgetroggeld. Hun geld zou belegd worden, maar ze hebben er geen cent van teruggezien. Oplichting speelde ook rond “Deniz Feneri”, een grote religieuze liefdadigheidsclub met kantoren in Duitsland die zogenaamd armen hielp met tv-programma’s vol zielige mensen. De Duitse justitie heeft de bestuursleden opgepakt die via deze organisatie veel geld hebben verduisterd. Turkije is daarover op de hoogte gebracht, maar de Turkse hoofdbestuurders lopen nog vrij rond. Ze worden in bescherming genomen door de AKP.
Religieuze partijen
In 1987 stonden de militaire machthebbers toe dat politici van voor de coup weer in de politiek actief werden. Direct nam Necmettin Erbakan de leiding van de nieuwe Refah Partij over. Dat was een partij opgericht vanuit Milli Görüs, en in 1994 en 1995 won hij met overweldigende meerderheid de verkiezingen. Zo plukten de fundamentalisten de vruchten van de jarenlange religieuze propaganda. Erbakan zei dat hij een religieus programma ging invoeren, met of zonder bloedvergieten. Maar de militairen hadden nog steeds veel te zeggen in Turkije, en misschien was Erbakan een beetje te euforisch geweest. Want op een ochtend reden er weer tanks door de straten van Ankara. De Turks- nationalistische militairen (kemalisten, naar Kemal Atatürk) lieten hun spierballen zien. Met hen was niet te sollen, was de boodschap. Erbakan werd onder druk gezet, onder meer via de religieuze staatspropaganda-machine Irtica. Na lange processen werd de Refah Partij in 1997 verboden en kregen haar leiders een verbod op alle politieke activiteiten.
In het verlengde van de Refah Partij werd de Fazilet Partij opgericht. Veel van de parlementsleden en kaderleden gingen over naar die partij. Maar in 2001 werd ook deze nieuwe partij weer verboden. Men zou banden hebben onderhouden met Erbakan, en een van de parlementsleden van de partij zou het parlement zijn binnengegaan met een hoofddoek. En dat zou ingaan tegen het strikte kemalistische seculiere karakter van de staat.
Daarop werd de Saadet Partij opgericht, de derde Milli Görüs-partij alweer sinds 1980. Maar een aantal jonge kaderleden, waaronder ‘de vernieuwers’ Abdullah Gül en Recep Erdogan, verbraken hun banden met die partij en richtten een nieuwe op, onder de naam AKP. De leiders zeiden definitief te hebben gebroken met de Milli Görüs-traditie. Later bleek dat die uitspraken vooral voor de bühne waren.
Huidige periode
De AKP is inmiddels tien jaar aan de macht. Nadat het leger de samenleving en de politiek jarenlang overheerst had, was er een brede consensus gegroeid over de noodzaak van de inperking van die macht. Turkije moest democratiseren en er moest een nieuwe wetgeving komen. Koerden, alevieten en andere minderheden moesten hun culturele rechten krijgen. Premier Erdogan probeerde vanaf het begin van zijn regeerperiode de indruk te wekken dat hij zo’n democratisch proces in gang zou zetten. Hij voerde talloze gesprekken met vertegenwoordigers van minderheden en andere groeperingen.
Turkije wordt feitelijk nog steeds geregeerd via een grondwet die is opgesteld door het militaire regime van de jaren tachtig. Erdogan hield weliswaar een referendum voor een nieuwe grondwet, waarbij hij ook veel steun kreeg van kiezers van buiten zijn AKP. Maar in de kern veranderde er weinig. Op sommige punten was er zelfs sprake van een achteruitgang wat de grondrechten betreft. Het werd langzaam duidelijk dat het Erdogan er vooral om ging zijn eigen macht te verstevigen. Ondanks alle toezeggingen zag de bevolking haar democratische rechten de laatste tijd dus meer en meer verdwijnen.
Zo verloren journalisten die kritiek hadden op Erdogans beleid plots hun baan, of ze belandden in de cel. Inmiddels zitten er in Turkije meer journalisten gevangen dan in China. Ook de rechten van alevieten en Koerden worden nog steeds niet erkend. Verder is er momenteel weliswaar overleg gaande over “de Koerdische kwestie” en hebben PKK-strijders zich teruggetrokken richting Irak, maar de regering heeft nog steeds geen concrete stappen gezet of toezeggingen gedaan.
Einde opmars
Erdogan zou zich moeten realiseren dat er een einde is gekomen aan zijn politieke opmars. Met de protesten van de laatste weken – ook al zou hij de eisen van de demonstranten niet inwilligen – heeft hij een belangrijke slag verloren. Maar democratische hervormingen zullen een langdurig proces vormen met hoogte- en dieptepunten. In het veiligheidsapparaat hebben zich overal Erdogans trouwe Fethullah Gülen-vrienden genesteld. Ook de politie op straat zit bij Gülen in de zak. Erdogan heeft daarnaast inmiddels ook de inlichtingendienst en andere staatsinstellingen strak onder controle. Alleen de straat wil niet meewerken. Erdogans toekomst zal ervan afhangen hoe snel en hoe goed de straat zich weet te organiseren richting een nieuwe buitenparlementaire macht. Zijn lot zal ook afhangen van hoe het onderhandelingsproces met de Koerden zich gaat ontwikkelen. Tot nu toe hebben de Koerden zich niet actief gemengd in het protest, en in Koerdistan is het vrij rustig gebleven. Turkije gaat hoe dan ook interessante tijden tegemoet.
Taylan Devrim
Bron: Doorbraak 25-06-2013
Interesse in revolutionaire politiek?
Volg dan het Rode Vaandel
Nu in vernieuwde lay-out
http://www.hetrodevaandel.blogspot.nl
Ook op Facebook, Hyves en Twitter
Steeds actueel en met een duidelijke mening
Een andere wereld komt er als wij dat willen
Organiseer en sla terug
Voor internationale strijdberichten ga naar:
http://www.theredbanner.blogspot.nl
Voor nieuws over de ontwikkelingen in Koerdistan in de Engelse taal kunt u terecht op de site van
Firat News
Klik op: http://www.firatnews.com
En ga naar de rubriek English
Heb je interesse in wat er in Kurdisch Nederland aan de hand is? Wil je weten wat de Kurdische verenigingen doen, en waar je Koerdische taallessen kunt volgen? Kijk dan eens op de geheel vernieuwde website van de Federatie Koerden in Nederland (Fed Kom) Daar zie je ook de meest recente uitnodigingen.
http://www.fedkom.nl
Een schat aan informatie, contactadressen en nog veel meer. Surf vandaag nog naar http://www.fedkom.nl
Turkije jaagt op online protestbeweging
Het openbaar ministerie in Istanbul heeft een onderzoek ingesteld naar personen die op sociale media bekleders van een overheidsambt zouden hebben beledigd en volgers tot rellen hebben aangezet. Volgens vicepremier Bekir Bozdag stonden Twitter en Facebook bol van de strafbare „schuttingtaal en online geuite beledigingen.”
Of het inderdaad om 35 verdachten gaat, zoals de krant Aksam schreef, wilde de vicepremier donderdag niet bevestigen. Premier Recep Tayyip Erdogan noemde Twitter eerder deze maand al een maatschappelijke „plaag”, omdat het medium „leugens” zou verspreiden. De regering lijkt dat ‘gevaar’ nu te willen aanpakken. De Turkse wet verbiedt het beledigen van publieke figuren.
De massale demonstraties van afgelopen maand kwamen in de berichtgeving van de gevestigde Turkse pers maar mondjesmaat aan de orde of ontbraken zelfs geheel. Journalisten strijken de autoriteiten, die hen in de regel erg op de huid zit, niet graag tegen de haren in. Veel demonstranten namen daarom hun toevlucht tot sociale media. Die versloegen de protestbeweging niet alleen, maar dienden ook om betogers te mobiliseren en organiseren.
Minister van vervoer en communicatie Binali Yildirim klaagde woensdag dat Twitter de Turkse autoriteiten geen medewerking verleent. Turkije heeft de microblogprovider gevraagd een contactpersoon voor de Turkse autoriteiten aan te stellen en in Turkije te stationeren. Die kan Turkse verzoeken dan onmiddellijk behandelen, zei Yildirim.
Yildirim zinspeelde erop dat Facebook de Turkse regering meer ter wille is. Maar het Amerikaanse bedrijf heeft laten weten dat het Ankara geen klantgegevens heeft verstrekt in verband met de protestbeweging. Facebook zegt verontrust te zijn door regeringsplannen om internetbedrijven te verplichten gebruikersgegevens aan de autoriteiten te leveren. Vertegenwoordigers van de Turkse regering bezoeken Silicon Valley deze week, „en we zijn van plan op dat moment meteen onze ernstige zorgen over deze voorstellen te delen”, verklaarde Facebook.
Begonnen op 31 mei als protestactie tegen de herinrichting van het Taksimplein en het aangrenzende Gezipark in Istanbul, groeiden de protesten uit tot een landelijke beweging tegen het autoritaire en conservatieve bewind van premier Erdogan. Er vielen zo’n 7500 gewonden en vier doden. Volgens mensenrechtenorganisaties zijn sinds het begin van de protesten ruim drieduizend mensen opgepakt. Nog tientallen betogers zitten in hechtenis.
De regering houdt vol dat de demonstranten worden aangestuurd en opgeruid door een buitenlandse samenzwering van bankiers en media. Zij zouden eropuit zijn de ontwikkeling van Turkije te blokkeren. De roep van de betogers om meer ruimte voor andersdenkenden is niet aan Erdogan besteed.
Diens regering gaat ondertussen verder met het terugdringen van de macht van het leger, dat ooit gold als de beschermheer van de seculiere Turkse staat van aartsvader Atatürk. Zij heeft het parlement voorgesteld de zinsnede dat het de plicht is van de strijdkrachten „te waken over de Turkse republiek en haar te beschermen” uit de wet te schrappen. Het leger heeft zich in het verleden meermalen op die passage beroepen als het weer eens een staatsgreep pleegde.
Bron: Reformatorisch Dagblad 27-06-2013
Turkse regering wil lokaal kantoor Twitter voor meer controle
door: Heleen van Lier 27-06-2013
De Turkse regering wil meer controle over sociale netwerken en heeft Twitter gevraagd om een kantoor te openen in het land, zodat het bedrijf sneller te bereiken is bij incidenten. Dit heeft de minister Binali Yildirim van Transport en Communicatie donderdag gezegd. ‘Als we een aanvraag voor informatie indienen, dan willen we iemand in Turkije hebben die deze informatie kan aanleveren’, zegt Yildirim. ‘Er moet een gesprekspartner komen die onze klachten in behandeling kan nemen en die kan ingrijpen als er fouten zijn gemaakt’, vervolgt Yildirim. ‘We hebben alle sociale netwerken laten weten dat ze zich naar de Turkse wet moeten schikken als ze hier actief willen zijn.’
De Turkse regering heeft plannen om het aanzetten en ophitsen tot protestacties strafbaar te maken. Turkije zei eerder al maatregelen te nemen om tegen te gaan dat mensen nep-accounts op sociale media als Twitter en Facebook kunnen aanmaken en daarmee ‘laster’ kunnen verspreiden. Plaatstvervangend premier Bekir Bozdag zei vorige week dat Turken binnenkort geen vals accounts meer konden openen op Twitter. ‘Als iemand straks een account opent, dan is bekend wie die persoon is’, zei hij, zonder aan te geven hoe dat precies in zijn werk zal gaan. Afgelopen maand werden al tientallen arrestaties verricht voor het versturen van ‘ophitsende tweets’.
Niet houdbaar
Twitter wil geen commentaar geven. Een bron die bekend is met het standpunt van het Amerikaanse bedrijf stelt tegen Reuters dat er geen plannen zijn voor een kantoor in Turkije. Twitter heeft naast het hoofdkantoor in San Francisco een select aantal andere kantoren in onder andere Londen, Parijs, Dublin en binnenkort ook in Amsterdam. Deze vestigingen zijn echter vooral gericht op het verkopen van advertenties. Yildirim verwacht dat Twitter uiteindelijk wel meewerkt. ‘Anders is deze situatie op termijn niet houdbaar.’ De minister benadrukt dat het aan banden leggen van sociale media niet zijn bedoeling is.
Volgens Turkije worden sociale media als wapen ingezet om de boel op te hitsen en leugens te verspreiden over de protesten in Turkije, die eind mei begonnen. De demonstraties werden in eerste instantie door veel Turkse media grotendeels genegeerd. Voor Turken die de protesten steunden werden sites als Twitter en Facebook al snel een uitlaatklep.
Bron: Volkskrant 27-06-2013
VS: Turkije moet democratie respecteren
De Amerikaanse regering heeft er donderdag bij Turkije op aangedrongen de democratische waarden als vrije meningsuiting te respecteren. Het Witte Huis wijst erop dat burgers niet gestraft mogen worden als ze hun fundamentele rechten uitoefenen.
‘Turkije is een goede vriend en bondgenoot van de Verenigde Staten en we verwachten dat de Turkse autoriteiten deze fundamentele vrijheden hoog houden’, aldus regeringswoordvoerder Jay Carney.
Hij zei dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, met zijn Turkse ambtgenoot had gesproken over de protesten die in Turkije al 2 weken duren. Hij zei niet of president Barack Obama zelf de kwestie had besproken met de Turkse premier Recep Tayyip Erdogan.
Bron: Volkskrant 13-06-2013
Turkse politie: Wij zijn geen monsters
(film van Amnesty International over politiegeweld Turkije)
Hij heeft ineens overal vijanden. Familieleden zijn boos, hij wordt ‘ontvriend’ op Facebook. De 30-jarige Sinan – zijn echte naam wil hij niet geven -. is agent in Istanbul. Hij heeft vandaag zijn eerste vrije dag, na een dienst van 120 uur. Hij knippert voortdurend met z’n ogen en vraagt zich hardop af of hij wel het juiste beroep heeft gekozen.
Naast hem op de bank de 23-jarige Türker, eveneens een gefingeerde naam, praten met de pers is ten strengste verboden. Zijn arm zit in het gips. ,,Gebroken, ik viel toen ik een gewonde collega probeerde te helpen. Het beeld van mijn collega, het bloed droop van onder zijn helm, krijg ik niet uit mijn hoofd.” Ook hij was de afgelopen dagen op de been. Op het Taksimplein, in Besiktas. ,,Ik was zo moe, kon alleen maar aan mijn bed denken. Maar we mochten niet stoppen.” Hoeveel traangas hij heeft afgeschoten, hoeveel demonstranten hij heeft geraakt. Hij zegt het niet meer te weten.
De twee jonge agenten zitten in het kantoor van de zeven maanden geleden opgerichte politievakbond in Istanbul. De vakbond die deze dagen begrip probeert te kweken voor het zo gehate politiekorps. De bond die aandacht vraagt voor de onmogelijke condities waaronder de agenten hun werk moeten doen. Volgens vakbondsbestuur Hanefi Caliskan (38) hebben de afgelopen twee weken vijf agenten zelfmoord gepleegd. ,,Hoeverre deze gerelateerd zijn aan de demonstraties is natuurlijk moeilijk te zeggen. Maar twee van hen hebben gewerkt tijdens de protesten in Taksim.” Hij vervolgt. ,,We willen mensen in dit land er aan herinneren dat agenten ook mensen zijn, geen monsters.”
Geen eenvoudige boodschap.
Meer dan 5000 mensen raakten de afgelopen dagen gewond, meer dan tien demonstranten moeten een oog missen, vele liggen nog in het ziekenhuis. Beelden van de met traangasschietende ‘robocops’, van agenten in burger die volledig door het lint gaan en demonstranten in elkaar slaan gaan de wereld over. Een filmpje van een scholiere die in Izmir langs de boulevard loopt en door een agent wordt geslagen en aan haar haren wordt getrokken, is duizenden malen afgespeeld op YouTube.
Türker knikt. Hij kent de beelden én de agent in kwestie. ,,Ik heb hem gesproken. Hij herkent zichzelf niet terug. Ik neem mijn collega’s niets kwalijk. Na zoveel uren op de been, verdwijnt alle empathie, alle zelfcontrole.” De agenten verdienen 2500 lira – 1000 euro – per maand. Overuren worden niet betaald. Caliskan neemt de politieleiding veel kwalijk. De excessen zijn het gevolg van de bevelen. ,,Doe wat nodig is, zeggen zij. Maar wanneer een agent vervolgens geflimd wordt, dan laten ze hem als een baksteen vallen. Het korps stuurt zelfs geen advocaat. De echte verantwoordelijken ontspringen zo de dans.” Agenten die hun pistool kwijtraken of wiens voertuig in vlammen opgaat, moeten zelf voor de kosten opdraaien, zegt Caliskan. ,,,Wordt van het salaris ingehouden.”
Er zijn berichten over agenten die de afgelopen dagen ontslag hebben genomen. Türker is het niet van plan. Hij schudt zijn hoofd. Hij houdt van zijn werk. Ondanks alles. ,,Wat moet ik anders? Bestuurder Caliskan valt bij. Ontslag is geen oplossing. De agenten moeten samen met de bond aan democratisering van het korps werken. Maar het korps zelf is daar allesbehalve blij mee. Zes bestuursleden van de vakbond zijn al ontslagen. Tegen Caliskan loopt een intern onderzoek.
De agenten hopen dat de rust in het land snel terugkeert. De harde taal van premier Erdogan voorspelt weinig goeds..Vakbondsbestuurder Caliskan verheft zijn stem..,Erdogan noemt ons ‘zijn agenten’. Maar we zijn de agenten van Tayyip niet. Wij zijn van het volk.” Agent Turker vult aan: ,,Weet je, veel van ons houden zich niet politiek bezig. We voeren alleen bevelen uit.”
Bron: jessicamaasistanbul.com 13-06-2913
Naschrift redactie: Het staat er echt; “we voeren alleen bevelen uit”. Precies dat zeiden de oorlogsmisdadigers na de Tweede Wereld Oorlog. Als of de mens zelf niet in staat is tot denken. Als of bevelen heilig zijn. De Turkse politie is al jaren door en door fascistisch en dan helpen ook geen krokodillentranen niet.
Nederlanders in Istanbul solidair
door Fréderike Geerdink
Geschreven voor: ANP
Nederlanders in de Turkse metropool Istanbul voelen zich solidair met de demonstranten op het Taksimplein. Sommigen sluiten zich bij de protesten aan, anderen zouden dat willen maar blijven toch thuis.
Tan Tunali (25) loopt stage in Istanbul, komt uit Amsterdam en laat telefonisch weten dat alles rustig is op het plein dinsdagavond. ‘Het plein stroomt langzaam vol met demonstranten’ zegt hij. ‘Aan de rand staat politie met zeven of acht grote voertuigen. Het is wachten op wat er komen gaat.’
Vijf minuten later laat hij via Facebook weten dat het schieten van traangas door de politie is begonnen. ‘Ik moet rennen nu, net als iedereen!’, schrijft hij.
Onder de voet gelopen
Daphne Channa Horn, Groningse in Amsterdam en nu speciaal voor de protesten in Istanbul, belt de ANP-correspondent als ze bij de medische dienst op het Taksimplein zit. ‘Ik stond op een bushokje toen het begon’, zegt de professioneel fotografe, die de afgelopen dagen al vele foto’s gemaakt heeft in Istanbul. ‘Er werden slogans geroepen door de betogers, het was echt druk, en ineens begon de politie met traangas te schieten, zo recht de menigte in.’
Ze klom het hokje af, zegt ze, en wilde wel foto’s maken maar het lukte niet. ‘Op de been blijven was het belangrijkst. Er was echt paniek, er werden ook mensen onder de voet gelopen. Hoor je die ambulance op de achtergrond? Dat is de derde al.’
‘Thuis zitten kan ik niet’
Sinan Efe (33) uit Amsterdam en met sinds twee jaar een eigen technologisch bedrijf in Istanbul, staat op het punt naar het Taksimplein te gaan met een groepje van acht vrienden. Lopend, want hij woont er niet zo ver vandaan. Hij voelt zich solidair met de demonstranten, hij wil naar het plein om te laten zien dat hij het er niet mee eens is hoe er tegen demonstranten wordt opgetreden. ‘Maar ik wil ook mijn handen uit de mouwen steken’, voegt hij toe. ‘Misschien zijn er mensen die hulp nodig hebben, we kunnen water uitdelen, wat dan ook. Thuis zitten kan ik niet, dan word ik gek.’
Maar even later, als de politie met traangas is begonnen, laat hij weten dat de groep besloten heeft rechtsomkeert te maken. ‘Iedereen rent weg van het plein, het heeft geen zin er nu nog naartoe te gaan.’ Hij klinkt ontzet. ‘Het is afschuwelijk. Dit gaat toch nergens over? Verschrikkelijk’, zegt hij.
De jongste van zeven
Sevinc Keskin (40), communicatieadviseur uit Zwolle, stond te trappelen om vanavond naar Taksim te gaan, maar haar familie hield haar tegen. ‘Vooral mijn broers en zussen in Nederland wilden niet dat ik vanavond naar het plein zou gaan. Ik ben de jongste van zeven kinderen, ze willen niet dat hun zusje in rellen terecht komt. En nu ik op internet zie wat de politie doet, is het misschien maar goed dat ik naar ze heb geluisterd.’
Ze is voor langere tijd naar Istanbul gekomen, verblijft bij familie en wil voorlopig blijven. ‘Mijn broers en zussen willen het liefst dat ik meteen terug ga naar Nederland. Het speelt wel door mijn hoofd dat dit nog verder uit de hand kan lopen, maar weet je, dan heb ik mijn Nederlandse paspoort en kan ik altijd nog snel weg. Of dan kan ik heen en weer reizen en misschien toch iets betekenen.’
Sevinc loopt ‘als een kip zonder kop’ door het huis, zegt ze: ‘Mijn hoofd loopt om, ik weet het niet meer. Ik zal ook wel niet slapen vannacht. Of voor de TV en de computer in slaap vallen.’
(Dit stuk is in verkorte vorm verspreid door het ANP)
Bron: journalistinturkije.nl 11-06-2013
***************************************************************************
VROUWEN STRIJD
Young Turks think for themselves
door Fréderike Geerdink
Gepubliceerd in: nrcnext, 14 juni 2013
It will be busy at the rallies that governing party AKP will hold this weekend in Ankara and Istanbul to show how many people support the party and Prime Minister Erdogan. There’s not much spontaneous about it: the supporters of the Prime Minister are like tame sheep, showing up when the leaders order them to. By doing so, they perfectly represent old Turkish politics. Unlike those protesting against the Prime Minister.
These are not the first huge demonstrations against Erdogan’s AKP government. In the summer of 2007 hundreds of thousands of people also took to the streets of Ankara, Istanbul and Izmir to express their disapproval of the government. Still, these demonstrations bear no comparison with the ones being held now. They were tightly organized and supported by Turkey’s old elites: foundations that foster the staunch secularist legacy of Turkey’s founding father Atatürk, academics from the old guard, army personnel, and the opposition party CHP that was founded by Atatürk.
The slogans were far from original (Turkey is secular and will remain secular!) and the protestors were for the most part just as sheepish as the supporters of the party they were rallying against. From all corners of the country the organizing and supporting parties arranged buses to the cities where the demonstrations were held, and woe betide you (read: your reputation, your job) if you didn’t hop on.
That’s exactly how it goes now with the AKP. The municipalities of both Ankara and Istanbul are governed by the AKP, and also in many surrounding provinces the party won a majority in the last local elections. The municipalities arrange transport and call on their supporters and their civil servants to join the rallies. Only those who don’t fear for their job, their business or their respected place in society do not get on board.
It’s not so surprising, the preference Turks have for strong leaders. Mustafa Kemal Atatürk was their first. After the end of the Ottoman Empire under his leadership the Turkish Republic was founded in 1923. After that, it was he who put Turkey on the global map, governing by decree.
The dictator (opponents were killed, other political parties were not allowed, his word was law) is still worshipped in Turkey. His example taught Turks the love for this one Great Leader, who with his vision defined the direction of the nation. Doubting his leadership is treason, subsequently thinking for yourself is not encouraged. Recep Tayyip Erdogan is a leader just like that, actually the most powerful leader Turkey has known since Atatürk. His supporters don’t hold his authoritarianism against him. They admire him for it.
On the one hand, the current protests in Turkey show Turkey’s old polarisations. Flags with the portrait of Atatürk, which also symbolize the rejection of Erdogan, are widely seen at the demonstrations. More important though is that around seventy percent of the protestors in Istanbul indicated, in an online survey by an Istanbul university, that they are not affiliated with any political party or other organization. Two thirds of the participants in the survey were between 19 and 30 years old.
These are the young, highly educated and urban Turks who reject the concept of the Great Leader. They don’t want to go back to the old Turkey, as the participants in the rallies in 2007 did. They want freedoms, they finally want to get rid of authoritarian leadership that governs by decree. Nobody has to order them to show up at tightly organized gatherings, they take to the streets purely on their own initiative. They, in other words, think for themselves. And by doing that, they are the biggest challenge Erdogan has ever faced.
Published in a bit shortened version in daily paper Nrcnext in the Netherlands.
Bron: journalistinturkije.nl 14-06-2013
LikeLike
Het pokerspel van Erdogan
Het gevaarlijke pokerspel van Erdogan
‘Vaders en moeders haal je kinderen weg’. De Turkse premier Recep Tayip Erdogan waarschuwt voor de laatste keer.,,Binnen 24 uur is het Gezipark leeg. Mijn geduld is op’. Zijn woorden voorspelen weinig goeds. De demonstranten die al twee weken het park in het centrum van Istanbul bezetten, zijn geenszins van plan te vertrekken. Ze weten heel goed wat er gebeurt wanneer de premier zijn geduld verliest.
Gasmasker en helm liggen al klaar.
De laatste waarschuwing komt een dag nadat Erdogan met een aantal demonstranten om tafel zat. De uitkomst van het overleg: De regering is bereid een referendum te houden over de plannen met Gezipark. Het is eerste handreiking richting de demonstranten. Maar het gebaar wordt in het Gezipark niet met gejuich ontvangen.
De protesten die twee weken geleden begonnen met een vreedzame demonstratie tegen de komst van een winkelcentrum in het park, gaan al lang niet over de kap van de bomen alleen. Het is het autoritaire regime van de premier dat veel Turken de straat op drijft. Het is het verzet tegen Erdogan dat jong en oud, voetbalsupporters, dierenliefhebbers, nationalisten, studenten en communisten verenigd.
Allemaal hebben ze genoeg van de Erdogan die zich overal mee bemoeit. Wiens wil de afgelopen tien jaar wet is geworden. De premier die bepaalt waar wat gebouwd gaat worden. De premier die de vrouwen in het land opdraagt minstens drie kinderen te krijgen. De premier die de media de mond snoert. De premier die ieder die een biertje drinkt een alcoholist noemt.
Dat Erdogan nu na twee weken protest bereid is een referendum te houden, bewijst voor de demonstranten dat hij er helemaal niets van heeft begrepen. Het referendum zal, net zo min als het protest, alleen over de kap van de bomen gaan. Het wordt een referendum over de premier zelf. Een populariteitstest, waarvan Erdogan overtuigd is dat hij hem gaat winnen.
In zijn ogen zijn de demonstraties het gevolg van een complot van buitenlandse machten die zo de Turkse economie willen schaden. Een complot waar ook de buitenlandse media bij is betrokken. Ook de Europese Unie ontkomt niet aan zijn toorn. Gisteren haalde de premier uit naar Brussel, dat in een motie het politiegeweld scherp veroordeelde. ,,Wie denken jullie dat jullie zijn’, foeterde hij.
De premier mag zich dan niets meer aantrekken van Brussel, veel Turken hebben eveneens de hoop op toetreding al lang verloren, maar met deze taal houdt hij maar weinig vrienden over. De protesten hebben al aan vijf mensen het leven gekost en met elk nieuw slachtoffer valt de Turkse leider ook buiten de grens verder van zijn voetstuk. Premier Erdogan speelt het pokerspel van zijn leven en dreigt daar bij heel veel te verliezen.
Bron: jessicamaasistanbul.com 13-06-2913
Tientallen arrestaties na huiszoekingen in Turkije
Bewerkt door: Peter Luysterborg
Antiterreureenheden van de Turkse politie hebben vanochtend huiszoekingen gedaan in Istanboel en Ankara. De zender CNN Türk bericht over tientallen arrestaties. Ook in andere steden, zoals in Eskisehir, deed de politie invallen. De huiszoekingen vonden ondermeer plaats bij de krant Atilim en het persbureau Etkin in Istanboel. Ook andere adressen in Istanboel en de hoofdstad Ankara zijn doorzocht. Tientallen mensen zijn opgepakt.
In Ankara raakten in de nacht van maandag op dinsdag actievoerders opnieuw slaags met de politie. Om de betogers te verdrijven, gebruikte de politie traangas en waterkanonnen. Aylin Nazliaka, parlementslid van de oppositiepartij CHP, zei dat de politie de actievoerders ook heeft geslagen en dat daardoor gewonden zijn gevallen. De Turkse autoriteiten hadden de voorbije dagen verklaard te weten wie de demonstraties georganiseerd en ondersteund heeft, en kondigden strafvervolging aan.
Bron: HLN.BE 18-06-2013
Turkije beperkt ‘vals’ gebruik sociale media
Turkije neemt maatregelen om tegen te gaan dat mensen nep-accounts op sociale media als Twitter en Facebook kunnen aanmaken en daarmee ‘laster’ kunnen verspreiden. Het plan maakt deel uit van pogingen van de regering om het aanzetten en ophitsen tot protestacties strafbaar te maken. Dat heeft de plaatsvervangend premier Bekir Bozdag donderdag gezegd.
Sinds de massale protestacties in Turkije eind mei begonnen, zijn er volgens Bozdag honderdduizenden nepaccounts geopend, waarmee sociale media als een wapen werden ingezet om de boel op te hitsen en leugens te verspreiden. ‘Mensen kunnen straks geen vals account meer openen’, zei Bozdag in Ankara tegen journalisten. ‘Als iemand straks een account opent, dan is bekend wie die persoon is’, zei hij, zonder aan te geven hoe dat precies in zijn werk zal gaan.
De bewindsman sloot uit dat er een verbod komt op sociale media, maar waarschuwde tegelijk dat de regering de activiteiten op internet wel gaat reguleren. Een Turkse hackersgroep, Redhack, heeft eerder deze week overigens verklaard verantwoordelijk te zijn voor alle onlineberichten over de protesten in het Gezipark. Daar begonnen acties tegen bouwplannen, die zich later verspreidden over het land. Redhack adviseert mensen die protestberichten online hebben gezet, te zeggen dat hun account was gehackt door Redhack.
Bron: Volkskrant 20-06-2013
Turkse politie doet invallen bij media
Turkse veiligheidsfunctionarissen en politieagenten hebben dinsdagmorgen ingevallen gedaan bij de krant Atilim en het persbureau Etkin in Istanbul naar aanleiding van de protesten tegen de regering. Ook andere adressen in Istanbul en de hoofdstad Ankara zijn doorzocht. Tientallen mensen zijn opgepakt. Dat heeft de Turkse krant Hürriyet gemeld.
In Ankara raakten in de nacht van maandag op dinsdag actievoerders opnieuw slaags met de politie. Om de betogers te verdrijven gebruikte de politie traangas en waterkanonnen. Aylin Nazliaka, parlementslid van de oppositiepartij CHP, zei dat de politie de actievoerders ook heeft geslagen en dat daardoor gewonden zijn gevallen.
De protesten begonnen eind mei vanwege de geplande herinrichting van het Taksimplein en omgeving, maar breidden zich uit tot een algemener protest tegen de regering van premier Recep Tayyip Erdogan. De AKP-voorman stelt zich in de ogen van de demonstranten te autoritair op. Ook betogen mensen tegen het politiegeweld op het Taksimplein.
Bron: Volkskrant 18-06-2013
„Timmermans moet geweld Turkije bekritiseren”
Minister Frans Timmermans moet tijdens zijn bezoek aan Turkije woensdag persoonlijk tegenover vertegenwoordigers van de Turkse regering kritiek uiten op het buitensporige geweld van de Turkse politie tegen betogers de afgelopen tijd. Hij moet ook pleiten voor een snel en onafhankelijk onderzoek. De oppositie pleitte daarvoor in een ingelast debat. Timmermans is woensdag in Turkije, maar een bezoek aan Ankara staat niet in zijn planning. Hij bezoekt een Syrisch vluchtelingenkamp en de Nederlandse Patriot-missie. Hij spreekt daar geen officiële vertegenwoordigers van de Turkse regering. De oproep van de oppositie haalt geen meerderheden in de Tweede Kamer omdat de regeringspartijen VVD en PvdA vinden dat Timmermans zelf moet bepalen op welk moment en op welke manier hij de Turkse regering aanspreekt.
Bron: Reformatorisch Dagblad 18-06-2013
Onderhandelingen EU met Turkije hervat
De Europese Unie en Turkije gaan in oktober weer onderhandelen over de toetreding van dat land tot de EU. Het onderwerp dat dan wordt aangesneden heet regionale politiek en is een volgend ‘hoofdstuk’ in het slepende proces van toetreding. Dat hebben de ministers van Buitenlandse Zaken van de Europese Unie dinsdag in Luxemburg besloten, aldus een woordvoerder van de raad. Het is voor het eerst in 3 jaar tijd dat er met Turkije over een nieuw hoofdstuk voor de toetreding wordt gesproken.
Turkije wilde al decennialang lid van de EU of de voorgangers van de EU worden toen in oktober 2005 de onderhandelingen over toetreding begonnen. De onderwerpen zij gerangschikt in hoofdstukken en daar zijn er 35 van. 14 hoofdstukken zijn nu met instemming van alle 27 EU-lidstaten opgepakt. Slechts een hoofdstuk is afgerond. De laatste keer dat een hoofdstuk ter hand werd genomen was 3 jaar geleden. De opening van een nieuw hoofdstuk lag bij een aantal EU-leden slecht door de harde reactie van de Turkse regering op de recente protesten in het land. Vooral Duitsland had er grote moeite mee.
Bron: Volkskrant 25-06-2013
EU hikt aan tegen nieuwe overlegronde Turkije
Wordt een nieuw hoofdstuk geopend in de onderhandelingen tussen de Europese Unie en Turkije over de toetreding van het land tot de unie? Daar proberen de 27 landen van de Europese Unie deze week een besluit over te nemen. Duitsland heeft grote bezwaren om verder te gaan met de gesprekken na de recente onrust in het land. Ook Nederland heeft bedenkingen, maar heeft formeel nog geen standpunt ingenomen. „Aan de ene kant kunnen we niet negeren wat er de afgelopen weken in Turkije is gebeurd”, zei de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Guido Westerwelle, maandag in Luxemburg voorafgaand aan overleg met zijn EU-collega’s. „Aan de andere kant moeten we ons bewust zijn van onze verantwoordelijkheid in onze langdurige relatie met Turkije.”
Officieel staat Turkije niet op de agenda van de eerste dag van overleg tussen alle ministers van Buitenlandse Zaken in Luxemburg, maar in de marges zal er over worden gesproken. Westerwelle zei dan ook dat hij niet verwacht dat er maandag een besluit valt. „We gaan proberen er dinsdag uit te komen”, zei hij. „Maar we hebben nog even de tijd.” Het was de bedoeling dat woensdag tijdens gepland overleg tussen de EU en Turkije een nieuw hoofdstuk zou worden geopend. In totaal moeten er voordat Turkije kan toetreden, 35 zogenoemde hoofdstukken worden besproken en afgesloten. Op dit moment lopen gesprekken over 13 van deze onderwerpen. De EU en Turkije voeren sinds 2005 overleg over toetreding.
Bron: Reformatorisch Dagblad 24-06-2013
Duitse kritiek op Turkse politie loopt uit op diplomatieke ruzie
De gemoederen tussen Duitsland en Turkije lopen steeds verder op in de nasleep van de recente protesten die in Turkije werden gehouden tegen het regeringsbeleid. Berlijn toonde zich geschokt door het harde politieoptreden, waarop de Turkse minister voor Europese Zaken Egemen Bagis meldde dat de Duitse bondskanselier Angela Merkel alleen maar kritiek leverde uit electorale overwegingen. Beide landen riepen vrijdag elkaars ambassadeurs op het matje in Berlijn en Ankara. Het tijdstip voor de ruzie is saillant, omdat de EU zich net moet buigen over een nieuwe fase in het toetredingsproces van Turkije tot de Europese Unie. Maandag staat het onderwerp op de agenda van het overleg van de EU-ministers van Buitenlandse Zaken. Donderdag bleek tijdens vooroverleg op het hoogste ambtelijke niveau in Brussel dat Duitsland nog niet bereid is in te stemmen met de plannen om een nieuw hoofdstuk te openen.
De Nederlandse vertegenwoordiging onthield zich tijdens de discussie van een standpunt en beraadt zich nog op de in te nemen positie, zei een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag vrijdag. Naar verluidt zijn de meeste lidstaten wel voorstander, maar bij een dergelijk besluit is unanimiteit nodig. De leider van de grootste oppositiepartij in het Turkse parlement, Kemal Kilicdaroglu van de CHP, greep de kennelijke twijfel van Nederland aan om te pleiten voor steun aan de onderhandelingen met Turkije. In een brief aan premier Mark Rutte vrijdag schrijft hij dat juist een jonge generatie in Turkije zich aangesproken voelt door Europese waarden zoals democratie en respect voor diverse levensstijlen. Juist het brede protest heeft dat volgens hem laten zien en daarom moeten de internationale kritiek op de Turkse regering en het EU-toetredingsproces los van elkaar gezien worden, aldus de oppositieleider. In totaal moeten er voordat Turkije kan toetreden, 35 zogenoemde hoofdstukken worden besproken en afgesloten worden. Op dit moment lopen gesprekken over 13 van deze onderwerpen. De EU en Turkije voeren sinds 2005 overleg over toetreding.
Bron: Volkskrant 21-06-2013
First man standing
Stilstaande man op Taksim doet volgen
Ineens stond hij er. Op het Taksimplein. Zijn rugzak op de grond, zijn gezicht richting het Atatürk Cultureel Centrum waar de Turkse vlag en een enorme afbeelding van Atatürk, de zo geliefde eerste president van de republiek hangt. Urenlang. Het voorbeeld van artiest Erdem Gunduz deed snel volgen. Rond middernacht had hij gezelschap van tientallen betogers. Geen menigte die om het aftreden van Erdogan schreeuwt, geen molotov cocktails maar een stil protest.
Het beeld van de ‘Duran Adam’ of wel de ‘Staande Man’ verspreidde zich meteen via Twitter en Facebook. En ook in Ankara en Izmir stonden afgelopen nacht mensen spontaan stil te staan. De enorme politiemacht die zich eerst geen raad wist met het stille protest, greep om 2 uur ‘s nachts in en voerde de mensen van het plein af. Na een kort verhoor werd Gunduz , vrijgelaten. Zijn bijzondere actie was een protest tegen de regering, tegen al het politiegeweld, verklaarde hij later. Bij zijn, volgens de Turkse Dokters Organisatie ruim 7000 mensen gewond geraakt en vier doden gevallen.
Gisteren bleven mensen door het hele land het voorbeeld van Gunduz volgen. In nog geen dag tijd is de ‘staande man’ een nieuw symbool geworden van het Turkse protest, dat al drie weken voortduurt. Wat begon met een kleine demonstratie tegen de kap van bomen in een park in Istanbul, is uitgegroeid tot een opstand tegen het autoritaire regime van premier Recep Erdogan. De woede van veel Turken is nog verder gegroeid door de harde retoriek van de premier en de buitensporige geweld van de politie.
Erdogan zelf gisteren in Ankara het harde politieoptreden. ,,Ze doen hun plicht. We zullen de politiemacht verder versterken”, waarschuwde hij. Maandag zei vicepremier Bulent Arinc al dat wanneer nodig het Turkse leger wordt ingeschakeld om de orde in het land te handhaven. Gisteren verrichten anti-terreurteams in Istanbul en Ankara huiszoekingen bij tientallen demonstranten die hebben deelgenomen aan de protesten. Velen werden gearresteerd
De regering werkt ook aan nieuwe regelgeving om sociale media aan banden te leggen. Volgens binnenlands minister Muammer Güler moet tegen ‘de leugens en provocaties’ op het internet worden opgetreden. Twitter en Facebook hebben vanaf het begin een grote rol gespeeld in het protest, vooral omdat de eerste dagen de Turkse media nauwelijks berichten over de protesten. Nieuwszender CNN Turk zond op zondagavond 2 juli toen de demonstraties in Istanbul uit de hand liepen, een documentaire over pinguïns. De pinguïns zijn inmiddels een symbool geworden voor de bevoordeelde media. Twee weken geleden werden in Izmir al 25 mensen opgepakt vanwege ‘provocerende’ tweets..
Bron: jessicamaasistanbul.com 19-06-2013
Politie Istanbul beëindigt stil protest Taksimplein
De politie van Istanbul heeft in de nacht van maandag op dinsdag een eind gemaakt aan een stil protest op het Taksimplein. In navolging van de Turkse choreograaf Erdem Gunduz hadden zich honderden betogers stilstaand en zwijgend opgesteld. Gunduz had uren alleen gestaan, maar werd al snel vergezeld door andere demonstranten nadat een foto van zijn vreedzame protest via Twitter was verspreid. Nadat de politie de betogers uit elkaar had gehaald, werden sommigen afgevoerd met een bus. De ingetogen bijeenkomst contrasteerde met de felle confrontaties tussen de Turkse oproerpolitie en de demonstranten die de afgelopen weken geregeld plaatsvonden. In heel Turkije demonstreerden burgers uit protest tegen het autoritaire beleid van de regering-Erdogan.
Bron: Volkskrant 18-06-2013
Nederlandse vakbond steunt Turkse demonstranten
Vakbonden voeren vrijdag en zaterdag wereldwijd actie om steun te betuigen aan Turkse demonstranten en aan vakbondsleiders die vast zitten in Turkije. In Nederland overhandigt FNV Bondgenoten-voorzitter Ellen Dekkers vrijdag een brief met eisen aan de Turkse ambassadeur. Volgens Dekkers is bij de protesten tegen de regering van premier Recep Tayyip Erdogan in Istanbul en Ankara de positie van vakbonden in het geding gekomen. ‘In Turkije worden vakbondsrechten en vrijheid van meningsuiting geschonden. Vakbondsleiders zitten vast en demonstraties worden met politiegeweld neergeslagen’, stelt zij.
In de brief eist Dekker het vrijlaten van alle gearresteerden. Alle aanklachten tegen hen moeten vervallen. Degenen die verantwoordelijk zijn voor het politiegeweld moeten worden aangepakt en alle verboden op bijeenkomsten en demonstraties moeten volgens Dekker worden opgeheven. FNV Bondgenoten roept iedereen die met de actie sympathiseert op om vrijdagmiddag naar de Turkse ambassade bij het Malieveld in Den Haag te komen.
Bron: Volkskrant 21-06-2013
Erdogan: Turkije en Brazilië slachtoffer van complot
De Turkse premier Recep Tayyip Erdogan denkt dat er een door het buitenland geleide samenzwering gaande is tegen de regering van zijn land en dat van Brazilië. Volgens de premier worden de protesten gestuurd vanuit één en hetzelfde centrum. Erdogan riep dat tijdens een bijeenkomst met tienduizenden aanhangers die waren samengekomen in Samsun, een kustplaats aan de Zwarte Zee. De premier is bezig aan een rondreis door zijn land, om zoveel mogelijk politieke steun te vergaren.
De protesten tegen de regering in Turkije begonnen drie weken geleden nadat de politie een vreedzame demonstratie op het Taksimplein in Ankara met veel vertoon van geweld had neergeslagen. Inmiddels zijn de protesten grimmiger geworden en zijn ze vooral gericht op de autoritaire wijze van regeren van de premier.
Brazilië
Ook in Brazilië kwam het deze week tot grote massademonstraties. De onvrede is er vooral gericht op de stijgende prijzen in het openbaar vervoer, de hoge belastingen en de enorme bedragen die worden uitgegeven aan de organisatie van het WK voetbal in 2014 en de Olympische Spelen in 2016. Volgens Erdogan zitten niet nader genoemde buitenlandse krachten, bankiers en media achter de protesten in beide landen. ‘Hetzelfde spel wordt nu in Brazilië gespeeld. De symbolen zijn hetzelfde, de affiches zijn hetzelfde, Twitter en Facebook en de internationale media zijn dezelfde’, zo zei hij op de bijeenkomst in Samsun. ‘De protesten worden geleid vanuit hetzelfde centrum. Het is hetzelfde spel, dezelfde val, hetzelfde doel.’
Bron: Volkskrant 22-06-2013
Steun in Nederland voor Turkse prediker Gülen groeit
Het aantal volgelingen van de Turks-islamitische prediker Fethullah Gülen in Nederland groeit in stilte. Critici zijn bezorgd. Naar schatting enkele duizenden Nederlanders, vrijwel allen van Turkse afkomst, zijn geïnspireerd door de ideeën van Gülen, een Turkse prediker die in zelfgekozen ballingschap in de VS leeft. Gülen staat bekend om zijn ideeën over vreedzaam samenleven en de dialoog met andere groepen, zoals christenen. Tegelijk wantrouwen critici hem, omdat ze hem en zijn volgelingen ervan verdenken dat ze in stilte willen infiltreren in allerlei staatsorganen, zowel in Nederland als in Turkije. Minister Asscher gelastte eerder een onderzoek naar de beweging, waaraan in Nederland tientallen organisaties verbonden zijn. In de meeste gevallen dragen die organisaties algemene namen als Witte Tulp. Ze maken meestal niet expliciet dat ze geïnspireerd zijn door het gedachtegoed van Gülen.
Bron: Reformatorisch Dagblad 22-06-2013
Turks-islamitische groep rond prediker Gülen blijft ondoorzichtig
Jacob Hoekman
Turkse Nederlanders hebben niet het imago dat ze snel radicaliseren, maar wat gebeurt er in het geheim? Critici zijn er zeker van dat er in Nederland in stilte een Turks-islamitisch circuit wordt opgezet, met als doel de islamisering van het land. De grote man in die wereld: de Turkse prediker Fethullah Gülen. Voert hij in Nederland een vijfde colonne aan, of is zijn netwerk volmaakt onschuldig? De zijkanten van hun hoofden raken elkaar even als de vier oude schoolvrienden aan de haven in Istanbul elkaar begroeten, zoals de nieuwe trend van begroeten in Turkije voorschrijft. Bijpratend over gezin, werk en politiek bestijgen de vier veertigers de trappen van een saladerestaurant in Istanbul. Het dakterras biedt uitzicht over de Gouden Hoorn en de Bosporus, die Europa van Azië scheidt.
Op dat terras, terwijl Turkse thee wordt geserveerd, vertelt een van hen hoe hij al jaren de wereld doorkruist om de ideeën van Fethullah Gülen (zie kader) over dialoog en vrede te verspreiden. Een ander heeft jaren in Albanië en China gewoond, waar hij zich inzette voor scholen in de geest van Gülen. Bescheiden spreken ze over de resultaten daarvan. Leerlingen van die scholen bekleden nu her en der hoge posities, zoals die van ambassadeur in Turkije. Ook de eigenaar van het saladerestaurant waar de vier zitten, is een oud-leerling. Spontaan komt hij bij de vier zitten, terwijl hij meer Turkse thee laat aanrukken. De vrienden laten verder niet onvermeld dat inmiddels in 140 landen ter wereld Gülenscholen te vinden zijn. „Nog maar een paar landen te gaan”, lachen ze quasiserieus.
Toegewijde volgelingen
Het is precies dat soort openheid dat in Nederland vrijwel ontbreekt. Dat komt niet omdat aanhangers van Gülen niet in Nederland te vinden zijn. Integendeel: naar schatting enkele duizenden Turkse Nederlanders weten zich door diens gedachtegoed geïnspireerd. Het probleem is dat ze de link met Gülen maar zelden expliciet maken. Voorbeelden liggen voor het oprapen. Zo is er in Rotterdam het Cosmicus College, of in Amsterdam het Cosmicus Montessori Lyceum. Officieel zijn beide scholen geen Gülenscholen; ze zijn qua grondslag niet eens islamitisch. Maar tegelijkertijd zijn de Cosmicusinstellingen wel door Gülen geïnspireerd en ook zijn sommige docenten toegewijde volgelingen van de Turkse prediker.
Datzelfde geldt voor tientallen organisaties die de aanhangers in Nederland hebben opgezet. In de meeste gevallen hebben ze zeer algemene namen als De Witte Tulp, Stichting Waterval en Studentenplatform Nederland. De meeste van die organisaties zijn lid van een koepel die ook al zo’n vrijblijvende naam draagt: de Unie Maatschappelijke Organisaties Nederland. Onder die vlag opereren zeven maatschappelijke verbanden, die op hun beurt weer bijna vijftig andere organisaties vertegenwoordigen – allemaal Turks-islamitisch en geïnspireerd door Fethullah Gülen. Ze hameren allemaal op het belang van samenleven, van maatschappelijke vrede en van de onderlinge dialoog: aspecten die het stuk voor stuk erg goed doen bij beleidsmakers. Maar bijna altijd blijft de inspiratiebron, Gülen, onduidelijk; websites vermelden er zelden wat over. Die onduidelijkheid geldt ook voor studentenhuizen her en der in het land. Daar is niet eens een website van; het gaat meestal om gewone huizen waar studerende Turkse jongeren die zich aan de op Gülen geïnspireerde regels willen houden, tegen een aantrekkelijk tarief kunnen wonen.
Huiswerkbegeleiding
Zo geheimzinnig als het lijkt, is dat echter allemaal niet, zegt Alper Alasag van het Platform INS, een Rotterdamse organisatie voor de dialoog die regelmatig bijeenkomsten met christenen organiseert en die ook op de leest van Gülen in geschoeid. „Van de school in Amsterdam bijvoorbeeld is Cosmicus wel de initiatiefnemer, maar tegelijk is het een school volgens de principes van het montessorionderwijs. Die hebben niets met Gülen te maken. Dan kun je jezelf niet afficheren als school van Gülen.” Voor veel organisaties geldt min of meer hetzelfde, zegt hij. „Toen ik zelf in de jaren tachtig naar Nederland kwam, was ik een van de weinige Turkse Nederlanders met een opleiding. Iedereen vroeg aan mij: Wil je mijn kind huiswerkbegeleiding geven? Dat deed je dan. Uit dat soort werk zijn enkele organisaties voortgekomen, waarvan de initiatiefnemers geïnspireerd zijn door Gülen, maar waarbij ook andere mensen betrokken zijn. Ben je dan een Gülenorganisatie?”
Dat zijn organisatie uit zou zijn op islamisering, vindt hij onzinnig. „Gülen preekt al sinds de jaren zestig. Zou hij al die tijd iedereen hebben kunnen misleiden zonder dat dit ooit is aangetoond?” Een van de organisaties die in Nederland in de geest van Gülen huiswerkbegeleiding en privélessen aanbieden, is de Stichting Waterval in Almere. Op de website wordt een scala aan activiteiten vermeld, variërend van voorlichtingsavonden tot het aanbieden van mentortrajecten. De naam van Gülen wordt niet één keer genoemd, terwijl wel „alle activiteiten” door diens gedachtegoed zijn geïnspireerd, geeft coördinator Eyyub Yazar van Stichting Waterval toe. „Maar Gülen weet er zelf niets van, daarom vinden we het niet echt nodig om dat erbij te zeggen.” Ook Yazar vindt het erg als mensen denken dat hij de samenleving wil islamiseren, „terwijl wij zelfs docenten hebben die niet-islamitisch zijn. Wij proberen iets positiefs te doen voor de samenleving.” De coördinator zegt toe te gaan overleggen met het bestuur om voor de helderheid de naam van Gülen wellicht alsnog te vermelden op de website, hoewel hij erkent dat de behoefte aan meer openheid er „al lange tijd” is.
Devoties
Ondanks -of juist door- dit soort verhalen neemt het wantrouwen snel toe. In 2008 lag de Gülenbeweging in Nederland al onder kritiek; enkele maanden geleden was dat opnieuw het geval. De belangrijkste reden: de ondoorzichtigheid. De organisaties hebben het wel over dialoog, maar bedoelen ze eigenlijk niet islamisering? Minister Asscher liet een onderzoek instellen – iets wat overigens ook in 2008 al gebeurde. Dat eerste onderzoek kwam twee jaar geleden gereed en werd uitgevoerd door islamoloog prof. Martin van Bruinessen van de Universiteit Utrecht. Voor hem is helder dat de beweging niet naar islamisering streeft. De Gülenmensen zien de publieke sfeer „als een plaats van ontmoeting met andersdenkenden”, concludeert hij. Datzelfde beeld ontstaat in contact met leden van de beweging – ook als dat contact langer duurt. „Vroeger was het voor mij het belangrijkste dat de hele wereld islamitisch wordt”, zegt een van hen in een informeel gesprek. „Maar dat is niet meer zo. Ik hoop en geloof dat ook niet-moslims in de hemel kunnen komen.” Maar over de achterliggende structuren weet ook Van Bruinessen niet het finale oordeel te vellen. De reden, opnieuw: ondoorzichtigheid. De onderzoekers weten niet of ze echt alles gezien hebben. Wel concluderen ze dat de aanhangers zelf, ondanks de nadruk op dialoog, geen concessies doen aan hun „religieuze overtuigingen en devoties.” Verder stellen ze dat de Gülenbeweging niet alleen een islamitische, maar ook een zeer Turkse beweging is.
Kemalisten
Des te opmerkelijker is het dat ook er in Turkije, de bakermat van de beweging, veel kritiek op de beweging is. Naar Turkije dus, voor een bezoek aan een aantal van de vele Gülenorganisaties in het land. Hoe is die kritiek mogelijk als de volgelingen alleen maar goede moslims willen zijn en streven naar harmonie in de samenleving? In zijn kantoor in Istanbul gaat vicevoorzitter Erkam Tufan van de Journalisten- en Schrijversvereniging er eens goed voor zitten. „Voor die vraag heb ik een kwartier nodig”, zegt hij – om een betoog van bijna een halfuur te beginnen. Hij weet waarover hij spreekt: zijn vereniging is een van de twee in de wereld waar Fethullah Gülen in eigen persoon voorzitter van is en geldt als zodanig als een spin in het wereldwijde Gülenweb.
Het relaas van Tufan komt erop neer dat kritiek op Gülen vooral uit seculiere hoek komt – een gevolg van de complexe moderne geschiedenis van het land. Dat verhaal is niet uit de lucht gegrepen. De stichter van het moderne Turkije, Mustafa Kemal ofwel Atatürk, moest niets van religie in het staatsapparaat hebben. Zijn volgelingen, de kemalisten, hadden de touwtjes tot ruim tien jaar geleden nog strak in handen. „Andersdenkenden moesten uit de weg geruimd worden”, zegt Tufan. „Voor Atatürk was die ander allereerst de christen, daarna de gelovige moslim.” Nu de achterliggende jaren juist de gelovige moslims het staatsapparaat hebben overgenomen -wat voor een deel de huidige rellen in Turkije verklaart- doen de verliezende kemalisten er alles aan om hen zwart te maken, merkt Tufan steeds opnieuw. „De beschuldiging ligt voor de hand: we zouden overal infiltreren. Maar Gülen heeft gezegd: Als de kinderen van dit volk na jaren van onderdrukking nu een plek vinden, is dat een recht – geen infiltratie.”
In het seculiere deel van Turkije, met de roerige geschiedenis waarbij daadwerkelijk lijsten werden aangemaakt van ”de ander”, is dat soort woorden nauwelijks een geruststelling. De angst voor een overheersing van Gülenaanhangers wordt er niet minder van. Peter Edel, een Nederlander die in Turkije woont en recent een boek schreef over het hedendaagse Turkije, begrijpt die angst wel. „Volgens de critici werkt Gülen ergens naartoe”, zegt hij aan een picknicktafel in de schaduw van een boom bij zijn huis in Istanbul. „De beweging gaat heel erg uit van geleidelijkheid, van stapje voor stapje. Je zou dat zelfs een zoeken naar wereldheerschappij kunnen noemen.”
Niet zuiver islamitisch
Die Turks-seculiere angst voor een islamitische samenzwering houdt niet op bij de landsgrenzen van Turkije. Ook in Nederland zijn het niet zelden seculiere Turken die willen waarschuwen voor Gülen. Met hem ligt de invoering van de sharia op de loer, is de onderliggende boodschap. Maar hoe gevaarlijk is de beweging nu echt in Nederland? Als het gaat om mogelijke terreur, is het antwoord glashelder: Gülen is niet gevaarlijk, zoals ook de AIVD eerder constateerde. Sterker: salafistische organisaties, die soms wél radicaliseren, hebben doorgaans scherpe kritiek op Gülen. De beweging doet in hun ogen veel te veel water bij de islamitische wijn door zo makkelijk met christenen en niet-gelovigen om te gaan. Niet voor niets is Saudi-Arabië een van de weinige landen waar géén Gülenscholen zijn: die zijn niet zuiver islamitisch in Saudische ogen.
Intussen gaat de organisatievorming in Nederland en in andere landen door, zonder dat duidelijk wordt dat Gülen de drijvende kracht is. Het is precies dat aspect dat zijn volgelingen wordt kwalijk genomen – nog los van de vraag naar het streven naar macht, zoals Peter Edel de beweging verwijt. Anderen verwijten Edel op hun beurt weer dat hij veel te ver meegaat in de samenzweringstheorieën van de seculiere Turken. Inderdaad moet ook Edel -zelf areligieus en ultralinks- toegeven dat hij geen enkel hard bewijs heeft voor de dubbele agenda van Gülen. „Ik weet zeker dat een groot deel van de beweging volstrekt integer is. Maar of dat voor Gülen zelf geldt, weet ik niet. Waarom wordt er dan zo geheimzinnig gedaan? Als antwoord hoor je vaak dat dit komt omdat de Gülenmensen vroeger vervolgd werden in Turkije. Maar dat geldt nu niet langer, terwijl de geheimzinnigheid blijft. Daardoor roept de beweging dit soort theorieën over zich af.” Dit is het eerste deel van een tweeluik over de Turks-islamitische Gülenbeweging. Dinsdag het slot.
graphic
Wie is Fethullah Gülen?
Hoewel Fethullah Gülen voor veel Nederlanders nog steeds een grote onbekende is, heeft de man wereldwijd miljoenen volgelingen. In Nederland bedraagt dat aantal naar schatting minstens enkele duizenden. Wereldwijd groeit die omvang snel. Gülen werd in 1941 geboren in het oosten van Turkije en stamt uit een geslacht dat bekendstaat om zijn grote vroomheid. Als jonge twintiger liet Gülen al zien dat organisaties op poten zetten hem prima afgaat: hij richtte een vereniging op ter bestrijding van het communisme. Dat werd een zeer rechtse organisatie.
Iets later, in 1966, werd hij door het Turkse ministerie voor Godsdienstzaken benoemd als prediker en directeur van een Koranschool in Izmir. Daar begint zijn religieuze loopbaan. Gülen weet in Izmir veel Turken aan te spreken en wijst hun de weg naar het licht: voor trouwe moslims is innerlijke toewijding aan Allah het allerbelangrijkst. Daarbij laat de jonge prediker zich inspireren door Said Nursi, een in 1960 overleden Koerd die sterk was geworteld in de mystieke traditie van de islam. Die traditie is in Turkije eeuwenoud en sterk ontwikkeld, vooral onder de zogeheten soefi’s.
Gülen zet dit „bevindelijke” spoor op zijn eigen manier voort en trekt steeds meer volgelingen. Dat komt onder meer doordat hij anderen niet in een hoek zet en voor zijn volgelingen een weg van tolerantie predikt – hoewel die volgelingen zelf doorgaans zeer nauwgezette moslims zijn. Voor veel mensen is dat nieuw: kunnen moslims tegelijk nauwgezet én tolerant zijn? Toch is de combinatie van die twee aspecten hét handelsmerk van Gülen – een handelsmerk dat miljoenen Turken aanspreekt.
In Turkije neemt echter ook de tegenstand toe, vooral vanuit seculiere hoek. Het sinds Atatürk op een seculiere leest geschoeide land is beducht voor iedere uitbreiding van islamitische macht. Terwijl binnen en buiten Turkije de organisaties in de geest van Gülen als paddenstoelen uit de grond schieten -vooral op het gebied van onderwijs, media en zakenleven- wordt de Turkse grond de prediker zelf te heet onder de voeten. In 1999 vertrekt hij naar de Verenigde Staten. In datzelfde jaar ontstaat de grootste smet op zijn blazoen: in twee video’s die op televisie worden uitgezonden, lijkt Gülen zijn volgelingen ertoe op te roepen om in een rustig tempo te infiltreren in alle belangrijke organen binnen de staat. Zonder confrontaties kan dan na verloop van tijd de macht worden overgenomen. Critici weten zeker dat Gülen in die video’s -eindelijk- zijn ware gezicht heeft laten zien. Gülen zelf heeft altijd beweerd dat zijn woorden verdraaid zijn doordat er allerlei stukken aan elkaar geknutseld zijn. In elk geval vindt hij de tijd niet rijp om terug te keren. Nog altijd woont de 72-jarige Gülen in de Verenigde Staten, zonder zijn geboorteland nog één keer te hebben gezien. Zijn invloed is er niet minder om. Eerder dit jaar riep het Amerikaanse weekblad Time hem uit tot een van de honderd meest invloedrijke personen ter wereld.
Bron: Reformatorisch Dagblad 22-06-2013
Turkse lira zakt naar laagste niveau ooit
ANP/BLOOMBERG
De waarde van de Turkse lira is donderdag naar het laagste niveau ooit gezakt ten opzichte van de dollar, vooral door zorgen over de politieke onrust in Turkije. Ook zijn er zorgen dat investeerders meer risicovolle beleggingen in opkomende markten zullen terugschroeven na de aankondiging van de Federal Reserve dat zijn steunbeleid dit jaar kan worden afgebouwd.
Een lira was donderdagmiddag 0,52 dollar waard. De Turkse munteenheid daalde daarmee voor de vierde dag op rij. De lira staat onder druk door de aanhoudende protesten in Turkije tegen de regering van premier Recep Tayyip Erdogan. Daardoor zijn internationale investeerders onzeker geworden. Door die nervositeit stijgen ook de leenkosten voor de Turkse overheid. De rente op Turkse 2-jaarsleningen klom tot 7,4 procent, het hoogste niveau sinds oktober.
De Turkse aandelenbeurs heeft ook flink te lijden onder de spanningen in het land. Zo daalde de hoofdindex in Istanbul donderdag in de middaghandel 4,4 procent. Sinds de protesten tegen Erdogan uitbraken, is de index meer dan 12 procent in waarde gezakt.
Bron: Reformatorisch Dagblad 20-06-2013
Turkije arresteert “terroristische demonstranten” in Ankara
De Turkse politie heeft in de hoofdstad Ankara minstens twintig mensen gearresteerd die betrokken
zouden zijn bij gewelddadige protesten. De Turkse premier Recep Tayyip Erdogan heeft een bezoek
aan de Gazastrook uitgesteld vanwege de aanhoudende protesten in de Turkse steden.
De Turkse politie doorzocht in Ankara ongeveer dertig adressen. De verdachten zouden volgens de autoriteiten banden hebben met terreurgroepen en worden verdacht van “aanvallen op de politie en het milieu”, meldt The Guardian.
Samenzwering
Premier Erdogan meent dat de protesten, die al vier weken voortduren, georganiseerd zijn door buitenlandse troepen, bankiers en media. Vandaag zei hij in een toespraak voor zijn partij dat de protesten worden georkestreerd door “krachten die de opkomst van Turkije willen voorkomen”. Hij beweerde opnieuw dat in Brazilië dezelfde samenzwering aan de gang is. Beide landen hebben namelijk schulden bij het Internationaal Monetair Fonds, concludeerde hij.
“Vanaf het begin hebben mensen geprobeerd de protesten af te schilderen als volkomen onschuldig en normaal, en wordt beweerd dat de politie systematisch geweld gebruikt”, zei Erdogan. “Sommige Turkse media waren provocateurs. De buitenlandse media namen deel aan deze activiteiten.”
Obama
De Amerikaanse president Barack Obama heeft vandaag overleg gevoerd met Erdogan. Het was de eerste keer dat de twee met elkaar in gesprek gingen sinds het begin van de protesten in het land. Volgens het Witte Huis spraken Obama en Erdogan over “het belang van geweldloosheid en de vrijheid van meningsuiting”. Ook spraken ze over het recht op samenscholing en persvrijheid.
De protesten in Turkije braken eind mei uit en ontaardden al snel in een wijdverbreid protest tegen de Turkse regering. Geregeld liepen de betogingen uit op gewelddadige confrontaties met de oproerpolitie.
Bron: Volkskrant 25-06-2013
LikeLike
Pingback: Egypt, Turkey, Britain and Syria | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Bahrain dictatorship’s South Korean teargas | Dear Kitty. Some blog
Pingback: No teargas for Bahraini dictatorship, Korean trade unions say | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Nelson Mandela, Bahrain, and the US government | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish governmental violent attack on anti-corruption demonstrators | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish Internet freedom demonstrators attacked by police | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish teenager killed by regime teargas | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish anti-government protests about mine disaster | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish regime violence against mine disaster mourners | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish construction workers die, protest suppressed | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish invasion of Syria? | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish government wants war against Damascus, not against ISIS | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish protests against pro-ISIS government | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish Pride march attacked by police | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish government bombs ISIS opponents in Iraq | Dear Kitty. Some blog
Pingback: People in Turkey demonstrate against massacre and government | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish government-ISIS oily links | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Turkish regime attacks Pride demonstrators | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Erdogan crackdown on Turkish construction workers | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Unsafe work in Turkey | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Repression, deaths at Trump-Mexico border | Dear Kitty. Some blog