This 27 January 2018 video is about a big demonstration in Cologne, Germany against the Turkish military invasion of northern Syria.
By Ceren Sagir in Britain:
Tuesday, March 13, 2018
Turkey’s attack on Afrin sparks more demonstrations
PROTESTS against Turkey’s military offensive on Syria’s Afrin escalated around Britain yesterday.
Further protests took place in Yorkshire, following weekend protests at major rail stations in Cardiff, London and Manchester.
Hundreds of demonstrators marched through central London on Sunday evening, with activists shutting down Kings Cross station to raise awareness of the involvement of British arms trade deals.
Demonstrators closed off the roads in Westminster, where a speaker announced: “We are sorry for the inconvenience, but people are dying.”
Activists chanted: “Wake up UK, stop defending Turkish state” and “Turkish state is Isis.”
Piccadilly station in Manchester was also occupied as activists jumped onto the tracks, cancelling trains coming in and out of the city.
Former PYD leader Salih Muslim spoke at a meeting by Kurdistan National Congress and the Committee to Protect Afrin on Sunday and said it was “unacceptable” that Turkey was “massacring people in Afrin” with European weapons.
He said: “Afrin is a continuation of the massacres in Sur, Cizre, Nusaybin and Shengal.
“The Turkish state seeks to finalise its massacres against Armenians, Syriacs and Kurds in the 20th century.”
Dear Kitty. Some blog 
KOERDEN ONDER VUUR IN EUROPA
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat Europese landen over elkaar heen vielen om hulp te geven aan de Koerden. Er kwamen wapens, andere voorraden en instructeurs om militaire trainingen te geven. Dat was ook niet echt een wonder, want de Koerdische organisaties waren de enige echte macht in het Midden Oosten die het opnam tegen de ISIS, en deze fundamentalisten uiteindelijk versloeg. Weliswaar werd Europa tijdens deze strijd geteisterd door aanslagen gepleegd door ISIS jihadisten, maar de meeste landen waren te laf om op de grond echt iets tegen de ISIS terroristen te ondernemen. Dus gaf men steun aan de Koerden om de kooltjes uit het vuur te halen. Dat lijkt allemaal lang geleden, want Europa, hypocriet als altijd, ziet de Koerden intussen al weer als vijanden. Een klein overzicht.
Toen Turkije Afrin aanviel gingen de Koerden in heel veel landen de straat op. Ze protesteerden tegen de oorlogsmisdaden van de Turkse staat, en vroegen de Europese landen om steun. Maar de situatie was intussen veranderd, en in plaats van steun kregen de Koerden opnieuw te maken met toenemende repressie. Vooral in Duitsland was dit zichtbaar. Verschillende grote demonstraties werden door de politie aangevallen of gestopt, omdat er posters of vlaggen met de foto van Abdullah Öcalan te zien waren. Dit soort vlaggen is in Duitsland, een land dat zich een democratie noemt, verboden. In Keulen mogen de Koerden intussen helemaal niet meer demonstreren. De politie beweert dat men bang is voor gevechten met nationalistische Turken, maar het is overduidelijk dat ook de obsessie met vlaggen een rol speelt.
In andere Duitse steden zijn demonstraties nog wel mogelijk, maar steeds opnieuw zijn er aanvallen door de politie die hun vijandigheid niet onder stoelen of banken steken. Niet dat de Koerdische beweging zich door dit soort intimiderend gedrag laat tegenhouden. Afgelopen zaterdag nog demonstreerden duizenden Koerden in Berlijn. Van een hoog flatgebouw was een gigantische poster van Abdullah Öcalan te zien. Maar de houding van de autoriteiten leidt wel tot steeds meer spanningen. Overigens zijn het niet alleen demonstraties die het moeten ontgelden. In Hamburg brak de politie in bij een Koerdische vereniging omdat ze dachten dat er een Öcalan vlag binnen hing. Zo ver gaat men intussen. De Koerdische organisaties overwegen juridische stappen omdat de politie en andere autoriteiten het recht op demonstratie schenden.
Ook in Nederland zijn er incidenten geweest tijdens Koerdische demonstraties. Dit kwam vooral door de provocaties van Turkse nationalisten, maar de politie trad vooral tegen de Koerden op en liet de Turken ongemoeid. Dit soort voorvallen hebben we gezien in Amsterdam, Den Haag en Utrecht. Ook op andere vlakken laat Europa zien dat men zich steeds meer van de Koerden afkeert. Zo werd vorige week in Praag de voormalige voorzitter van de PYD, Saleh Moslem, gearresteerd. Dit gebeurde op verzoek van Turkije dat om zijn uitlevering vroeg. Zo als gebruikelijk hadden de Turken hun papieren weer niet op orde, en na een paar dagen werd Saleh Moslem weer vrijgelaten. Dat was natuurlijk een overwinning, maar het geeft wel aan dat Europa steeds meer een vijandige houding tegen de Koerden aanneemt. Men had immers het verzoek van Turkije ook gewoon kunnen negeren. Dat is vaker gebeurd, de mensenrechtensituatie in Turkije staat toch geen uitleveringen toen. Dat het nu anders liep geeft aan dat Europa weer is teruggevallen op de eerdere houding van vijandigheid tegenover Koerdische politici.
Dat werpt meteen de vraag op waarom dit zo is, en ook waarom Europa zo vreselijk stil is gebleven na de aanval op Afrin, ondanks het feit dat het hier duidelijk om onwettige Turkse agressie gaat. Niet alleen tegenover de Koerden, maar ook tegenover de Syrische regering. Het antwoord moeten we zoeken in de situatie in Syrië zelf, en de houding die de Europese staten in dit conflict innemen. Laten we beginnen met Europa. Er bestaat geen twijfel aan dat de verhouding tussen Turkije en verschillende Europese landen de laatste tijd behoorlijk verstoord is geweest. Dat geldt vooral voor Duitsland en Nederland. Als zo’n situatie optreedt, krijgen de Koerden altijd wat meer ruimte omdat de Europese regeringen in kwestie Turkije dwars willen zitten. Echter, zo’n periode duurt altijd maar kort.
Ook nu zien we weer dat zowel Nederland als ook Duitsland proberen om de banden met Turkije aan te halen. Dat Turkije intussen de meest gruwelijke oorlogsmisdaden pleegt is dan niet meer van belang. Duitsland heeft zelfs een nieuwe wapendeal met Turkije gesloten om een Duits-Turkse journalist uit een Turkse gevangenis te halen. Ook de Nederlandse regering wil geen slecht woord meer horen over de bloedsultan in Ankara. Dat verklaart deels de recente houding van Europa tegenover de Koerden. Maar er is nog meer aan de hand.
De huidige ontwikkelingen hangen ook samen met de Amerikaanse politiek in het Midden Oosten, en de onzekerheid die hier over bestaat. Het is heel moeilijk om uit te vinden wat de Amerikanen nu eigenlijk willen. Deels komt dat omdat ze in feite de oorlog in Syrië hebben verloren, en gelijktijdig heeft het te maken met het beleid van Trump zelf. Dit beleid verandert bijna per dag en soms per uur. Niemand weet dan ook precies wat de bedoeling is. De Amerikanen werken in Syrië wel moet de Koerden samen, maar niet in Afrin omdat men niet in conflict wil raken met NAVO partner Turkije. De Amerikanen willen wel tegen iedere prijs een aanwezigheid in Syrië houden, en het lijkt er op dat ze aansturen op een Syrië dat in stukken is verdeeld. Dit is voor Washington ook het enige haalbare resultaat, omdat de Syrische regering samen met Rusland grote delen van het land heeft bevrijdt. Ook in Afrin zijn nu milities aanwezig die samenwerken met de Syrische regering. Amerika zal dus proberen vast te houden aan de paar gebieden die niet in handen van Assad zijn.
Het blijft onduidelijk wat voor rol de Koerden in de Amerikaanse plannen zullen spelen. Deze onzekerheid leidt er toe dat de Europese landen de Koerden, en de conflicten waar de Koerden bij betrokken zijn, zo veel mogelijk negeren. Ze volgens immers altijd Washington, en zolang niet duidelijk is wat de heer en meester precies wil zal men zich stil houden. Dat is natuurlijk een laffe houding, maar van de Europese staten zijn we niet anders gewend. Een onafhankelijk standpunt valt van Europa niet te verwachten. Daarvoor is de Amerikaanse invloed veel te groot. Sommige Europese leiders mogen dan kritiek op Trump hebben, als het er op aan komt doen ze toch wat de Yanken bevelen.
Voor de Koerdische organisaties verandert er dus niet zoveel. De prioriteit blijft om de oorlog gewoon voort te zetten, zowel tegen de Turken als de islamitische bendes in het gebied, om zo een eigen toekomst veilig te stellen. Macht gaat altijd samen met kracht, en hoe meer kracht de Koerden kunnen ontwikkelen, zowel politiek als militair, hoe meer de grote machten in het gebied rekening moeten houden met de eisen en wensen van het Koerdische volk. Het blijft een onzekere zaak, maar in dit soort gevallen is het vertrouwen op eigen kracht de enige werkbare oplossing. Wat je met eigen handen en eigen bloed hebt gewonnen, kan niemand meer afnemen.
Redactie IKN in samenwerking met Het Rode Vaandel
LikeLike
Pingback: Turkish air force killing Syrian hospital patients | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Erdogan’s ‘Free’ Syrian Army puppets loot Afrin | Dear Kitty. Some blog
Pingback: London protest against Erdogan’s invasion of Syria | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Trump-Turkey war in Syria, Dutch opposition | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Trump’s green light for Turkey invading Syria | Dear Kitty. Some blog