Nazi terrorism trial in Germany


This is a video about a demonstration in Munich, Germany, in April 2013, against nazi terrorism.

By Peter Schwarz in Germany:

Trial of neo-Nazi terrorist group begins in Munich

8 May 2013

The so-called NSU trial began on Monday at the Higher Regional Court (OLG) in Munich. The principal defendant, 38-year-old Beate Zschäpe, stands accused of forming the National Socialist Underground (NSU) together with Uwe Böhnhardt and Uwe Mundlos. She faces allegations of complicity in 10 murders and of particularly hazardous arson and attempted murder.

The trio, who lived for 13 years under false identities under the eyes of the German security agencies, are believed to have committed 10 murders, two bomb attacks and numerous bank robberies. Except for a female police officer, those murdered were exclusively immigrants who died as a result of racially motivated attacks.

Zschäpe herself has not been charged in any of the fatal shootings. But she is accused of sharing responsibility for all the NSU crimes due to her membership in the organisation. Following the death of Böhnhardt and Mundlos, who allegedly killed themselves after they were discovered by the police, she also set the trio’s flat on fire, seriously endangering the life of a neighbour.

Four men are on the dock along with Zschäpe.

The neo-Nazi and long-serving Thuringia National Democratic Party (the extreme right-wing NPD) functionary Ralf Wohlleben is indicted for aiding and abetting murder. He is said to have helped the NSU after it went underground and procured the weapon that was used in most of the murders. Wohlleben, like Zschäpe, has been remanded in custody.

Carsten S. is also accused of complicity in murder for passing the murder weapon on to the trio. The 33-year-old is alleged to have renounced neo-Nazi involvement years ago. He has made a formal confession of his role in the events.

André E. is answerable to abetting a robbery and a bomb attack. He and his wife, Susanne, are said to have been close friends with the NSU trio up until their detection.

Holger G. is believed to have helped the NSU procure identity documents and another weapon. Like Carsten S., he has submitted a detailed confession.

In addition to the federal prosecutor, approximately 80 plaintiffs—who are either associates of the murder victims or members of their families—are involved in the NSU proceedings. Seven of the attorneys of these plaintiffs gave a press conference in Munich last Sunday. They made it clear that they expect the proceedings to uncover the background to the NSU and its operations. According to a joint statement from the attorneys, it is very difficult to imagine that the NSU had consisted of only three dangerous right-wing extremists.

“It is not our aim to achieve maximum punishment for the accused in the shortest possible time. What we are most interested in achieving is the broadest possible clarification of how these crimes eventuated”, said attorney Angelika Lex, counsel for the widow of Theodore [Theodoros] Boulgarides, who was murdered in Munich on June 15, 2005.

Lex stressed that her client wanted to know how her husband came to be selected and spied upon, and why he became a victim of the NSU. She also wanted to know what networks in contact with the killers were able to aid them and what the authorities knew about the murder.

Representing the daughter of Mehmet Kubasik, who was murdered in Dortmund, attorney Sebastian Scharmer said: “We are not concerned about securing a conviction of the five defendants as soon as possible. We intend making the failure of the state an issue in this trial”.

Scharmer is convinced that the NSU consisted of more than 100 people, among whom were undercover agents from the secret service. He wants to clarify why the three members of the NSU—who were known to the authorities—had not been arrested in 1998, who financed the NSU, and what role undercover agents played in the gang’s crimes.

“Since neither the investigating authorities nor any of the parliamentary inquiry committees have been able to fully explain the circumstances surrounding the offences, we will now endeavour to pursue this task”, Scharmer said. He criticised the federal prosecutor for excluding from the indictment any reference at all to the failure of the state investigative bodies.

Attorney Alexander Kienzle, representing the family of Halit Yozgat, who was murdered on April 6, 2006, said in an interview with the taz newspaper that the family expects that “in transparent constitutional proceedings the involvement and knowledge of state authorities will be clarified”.

He said the family members themselves had become the subject of an investigation immediately after the deed and were required to offer investigators transparency into the most private areas of their lives. “They now expect this transparency to be mirrored by that of the intelligence agencies and police authorities”, added Kienzle.

The Munich OLG and the office of the federal prosecution have made clear that they are not willing to meet the plaintiffs’ expectations of a comprehensive clearing up of the case. They will try to restrict proceedings to inquiry into the immediate circumstances surrounding the events and focus exclusively on the defendants.

Court president Karl Huber said the court would not be another inquiry committee. It would concentrate on “the core task”—i.e., it would “conduct proper criminal proceedings, that could not be challenged in an appeal court, and verify if the defendants were guilty according to criminal law”.

In advance of the proceedings, presiding judge Manfred Götzl had pointedly displayed his contempt for the concerns of victims and the public interest in the trial. Only 50 media representatives were allowed to attend the much too small courtroom, and these failed to include a single member of the Turkish media, although 8 of the 10 murder victims were of Turkish origin.

Only after a ruling by the Supreme Court did the Munich OLG reassign seating for the media—this time, through a lottery excluding major national media bodies that could have delegated legally trained journalists.

The federal prosecutor is planning a monumental trial lasting more than two years. It has compiled 600 folders with 280,000 pages of investigation files and will summon 600 witnesses. The indictment alone consists of 488 pages. But much of this detail—such as the brand of shampoo used by Zschäpe—is largely irrelevant to an assessment of the murders. The background to the crimes, however, remains in the dark.

At the press conference, the co-plaintiffs’ attorneys were confident they will be able to penetrate the obstructive stance of the federal prosecutor and the court.

Attorney Scharmer explained that they were intent on finding out more than what was mentioned in the indictment, and on making the background of the NSU a subject of the proceedings. “These questions cannot be suppressed. And we will ask them”, he said.

Representing the children of Enver Simsek, who was murdered in Nuremberg, attorney Stephen Lucas added that the plaintiffs had not only been victims of the murder of their family members; they were also victims of misguided official investigations, where “negligence or intent may well have played a role”.

11 thoughts on “Nazi terrorism trial in Germany

  1. NSU-RECHTSZAAK:

    Het is moeilijk van de geschiedenis te leren

    Het proces tegen de fascistische terreurorganisatie NSU (Nationalsozialistischer Untergrund), dat gisteren is begonnen, lijkt een van de belangrijkste naoorlogse rechtszaken in Duitsland te worden. Het rumoer in de media rond de vijf beklaagden zorgt ervoor dat het werkelijke schandaal van deze zaak naar de achtergrond verdwijnt: het feit dat de NSU niet veel eerder is ontdekt.

    In München staan Beate Zschäpe (een van de oprichters van de NSU) en anderen terecht die worden beschuldigd van het plegen van negen moorden op acht personen van Turkse herkomst en op één persoon van Griekse komaf. Daarnaast wordt ze ervan beticht een moordaanslag te hebben beraamd op twee politiemannen en te hebben meegewerkt aan een bomaanslag in Keulen.

    Dit alles konden zij tussen 2000 en 2007 vanuit de Duitse deelstaat Thüringen ongestoord doen, omdat de politie consequent weigerde een fascistische achtergrond te zien bij de moorden. Deze moorden – allemaal gepleegd met hetzelfde pistool -werd toegeschreven aan zakelijke meningsverschillen of zelfs afrekeningen tussen criminelen.

    Hier waren fascisten in Duitsland actief, die stelselmatig mensen vermoordden, klaarblijkelijk louter vanwege het feit dat zij van oorsprong buitenlanders of voormalige buitenlanders waren. Het racisme dat aan de moorden ten grondslag lag, is vandaag de dag juist heel opvallend. Het had, zo weten we nu, na de tweede of hoogstens de derde moord duidelijk moeten zijn waar gezocht moest worden: in het rechtsextremistische milieu.

    Het moesten wel criminelen zijn geweest

    In plaats daarvan hebben de onderzoekende autoriteiten en diensten lange tijd hardnekkig aan een ander spoor vastgehouden. Ze zagen wel verbanden tussen de negen moorden, maar discrimineerden de slachtoffers van te voren en zonder de geringste aanwijzingen, en stelde hen in een kwaad daglicht. Als zij allemaal buitenlanders of van buitenlandse herkomst waren, zo luidde het vermoeden, dan moesten het wel criminelen zijn geweest. Dat was – nogmaals: achteraf gezien makkelijk te begrijpen – een daad van bijna krankzinnige externalisering.

    De slachtoffers werden van het gezonde, niet in criminele machinaties verstrikte Duitse volkslichaam buitengesloten. Het feit dat zeven van de negen vermoordde mensen als ondernemers actief waren, werd niet als een succes gezien van migranten die de moed hadden om zich zelfstandig te redden, maar louter als een signaal dat het hier niet om kosjere zaken kon gaan en dat de vermoordde ondernemers vermoedelijk slachtoffers waren van onderlinge conflicten in het Turkse milieu. De namen, die voor deze moorden werden gebruikt – de “Döner-moorden”, “Soko Bosporus” – spreken in al hun denigrerende, collectivistische duidingsdrang voor zich.

    Ontkenning van de werkelijkheid

    Met deze verschrikkelijke ontkenning van de werkelijkheid, met deze onderzoeksfouten, met de zonderlinge verdwijning van documenten en in het bijzonder met het falen van de Thüringse binnenlandse veiligheidsdienst was de ellende nog steeds niet ten einde. De voorzittende rechter in München heeft het zijne ertoe bijgedragen ook de Duitse justitie te blameren. Hij negeerde de suggestie van het Bundesverfassungsgericht (het Constitutionele Hof van de gehele Bondsrepubliek) om drie extra plaatsen voor Turkse journalisten te creëren.

    Met de loterijklucht, die journalisten met ervaring in het volgen van dit soort processen moest marginaliseren, heeft hij nog een keer duidelijk gemaakt het belang van dit proces niet begrepen te hebben.

    Met blindheid geslagen

    Er is geen ander land ter wereld dat met het misdadige eigen verleden zó consequent en duurzaam heeft afgerekend als Duitsland. Dat dit is gelukt, is te danken aan onvermoeibare ambtenaren, zoals de vroegere Hessische procureur-generaal Fritz Bauer, een geremigreerde Jood, zonder wie het Auschwitzproces in Frankfurt er niet was gekomen. En het is de verdienste van een levendige publieke opinie, die – ook al is het aan de late kant – van het nationaalsocialisme een verleden heeft gemaakt, dat niet vergeten kan en mag worden. Dat is goed en siert het land.

    Maar al dit zelf-kritische geschiedbewustzijn heeft niet kunnen verhinderen, dat justitie en media in evengrote mate jarenlang met blindheid geslagen zijn geweest en niet hebben gezien in welke richting deze moorden wezen. Het is moeilijk uit de geschiedenis lessen te trekken voor het heden.

    De rechtszaak trekt internationaal de aandacht, ook van Nederlandse media. Hier wordt vooral de vraag gesteld: hoe kon de Duitse politie jarenlang zo blind zijn? Maar intussen is duidelijk, dat het niet maar een kwestie van ‘blindheid’ is. Een hele rij figuren die goede contacten onderhielden met het drietal en hen steunden blijkt als informant voor de Duitse geheime dienst, de Verfassungsschutz, te werken. Begin deze eeuw sneuvelde in Duitsland een poging om de fascistische partij NPD te laten verbieden. De rechter vond dat de Verfassungsschutz zoveel mensen had binnen de partij, dat niet duidelijk was wie waarvoor verantwoordelijk gehouden kon worden. Nabestaanden van de slachtoffers en Duitse antifascisten stellen voor de rechtbank de eis dat dat bij dit proces de rol van de geheime diensten geheel aan het licht gebracht zal worden.

    [1] Bronnen: presseurop.eu – welt.de – rodemorgen.nl
    Bron: DeWaarheid.nu 12-05-2013

    Duits proces dönermoorden volgende week verder

    Het proces tegen vijf Duitse neonazi’s in de zogeheten ‘dönermoordenzaak’ is maandag eindelijk begonnen, maar werd al verdaagd voordat de aanklacht was voorgelezen. De advocaten van onder anderen hoofdverdachte Beate Zschäpe (38) vinden de rechter vooringenomen.

    Voordat de rechtszaak in München volgende week dinsdag verder kan, moet naar het bezwaar van de verdediging worden gekeken. De voorzittende rechter Manfred Götzl haalde de woede van de verdediging op zijn hals omdat de advocaten moeten worden gefouilleerd, terwijl dat voor andere deelnemers niet geldt.

    De vijf verdachten van de neonazistische Nationaalsocialistische Ondergrondse (NSU) zijn beschuldigd van medeplichtigheid aan tien moorden en betrokkenheid bij twee bomaanslagen waarbij 23 mensen gewond raakten. De dodelijke slachtoffers waren negen buitenlanders, acht Turken en een Griek, en een politieagente. Omdat het een paar keer om eigenaren van een eetgelegenheid ging, wordt ook wel gesproken van de dönermoorden.

    Het NSU-proces is het grootste proces wegens terrorisme van extreem rechts in de geschiedenis van Duitsland. De belangstelling is niet alleen in Duitsland erg groot, maar vanwege de Turkse slachtoffers ook in Turkije. De zaak liep al eerder vertraging op. Het proces zou aanvankelijk op 17 april beginnen, maar het Federale Constitutioneel Hof in Karlsruhe bepaalde dat er meer journalisten, onder meer uit Turkije, de zaak in de proceszaal moesten kunnen volgen. De plaatsen zijn uiteindelijk via een omstreden lotingssysteem verdeeld.

    De ‘dönermoorden’ bleven lang onopgemerkt. De eerste moord was al op 9 september 2000 in Neurenberg. Daar werd een bloemenhandelaar van Turkse afkomst doodgeschoten. Op 25 april 2007 vielen de laatste schoten. In Heilbronn, in de deelstaat Baden-Württemberg, werd een 22-jarige politieagente gedood. Haar collega raakte zwaargewond. De politie kon de zaken pas oplossen, nadat de twee NSU-aanhangers die als de daders van alle moorden worden beschouwd, op 4 november 2011 na een bankoverval zelfmoord hadden gepleegd. Zij vormden een trio met Zschäpe (38), een van de vijf die in München terechtstaan.

    Bron: Volkskrant 06-05-2013
    Politicus wil kruis weg uit NSU-rechtszaal

    MÜNCHEN (ANP). Het kruis moet weg uit de rechtszaal in München waar het proces om de Dönermoorden wordt gehouden. Dit zegt de Turkse parlementariër Mahmut Tanal woensdag in de Duitse krant Bild. „Religieuze symbolen hebben in een rechtsstaat niets te zoeken. Het kruis is een bedreiging voor niet-christenen”, aldus de politicus, die de zaak als waarnemer bijwoont.

    Acht van de tien slachtoffers van de moordserie waren van Turkse komaf. De verdachten zijn neonazi’s. In Turkije zijn religieuze symbolen in de rechtszaal bij wet verboden. President Kemal Atatürk dwong bij de oprichting van de Turkse republiek een strenge scheiding van religie en staat af.
    In de meeste Duitse deelstaten hangen a lang geen kruisbeelden meer in rechtszalen, maar in Beieren is dat nog wel gebruikelijk. Ook woedt er al jaren een strijd om de crucifixen die op Beierse scholen in klaslokalen hangen. Veel ouders willen „geen dode Jezus aan de muur” in de ruimtes waar hun kinderen les krijgen. In Beieren is een groot deel van de bevolking traditioneel katholiek.

    Bron: Reformatorisch Dagblad 08-05-2013

    Like

  2. Pingback: German neo-nazi terrorists on trial | Dear Kitty. Some blog

  3. Pingback: Bankers’ ‘anti-terrorism policy’ not working, causing discrimination | Dear Kitty. Some blog

  4. Pingback: German governmental spying on journalists | Dear Kitty. Some blog

  5. Pingback: German governmental spying on anti-nazi journalists | Ώρα Κοινής Ανησυχίας

  6. Pingback: German neo-nazi terrorism trial continues | Dear Kitty. Some blog

  7. Pingback: German official sabotage of nazi terrorism investigation | Dear Kitty. Some blog

  8. Pingback: German neo-nazi murderers’ links to secret service | Dear Kitty. Some blog

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.