This video from Canada says about itself:
Colombian trade union leader Jesús Lorenzo Brochero Erazo talks about his union Sintracarbon, the union representing workers in the Cerrejon coal mine, one of the largest open pit coal mines in the world. He is visiting Canada to highlight Colombian union and social movement opposition to the 2008 Canada-Colombia Free Trade Agreement.
From British daily The Morning Star:
Colombia tops list as killer of workers
Wednesday 10 June 2009
The International Trade Union Confederation has reported that more than 200 trade unionists worldwide were killed, assaulted or threatened in 2008 for trying to defend workers’ rights.
The ITUC said that of the 76 killed, 66 came from Latin America – 49 in Colombia, nine in Guatemala, four in Venezuela, three in Honduras and one in Panama.
The annual death toll has declined from 91 in 2007 and 144 in 2006 – but the report said that many governments still violate workers’ rights and in several cases “were themselves responsible for heavy repression of these rights.”
It reported 7,500 cases of dismissal of workers involved in trade union activity in 68 countries, 20 of which were African. “These cases are, however, only the tip of the iceberg,” the confederation said.
The country with the worst record of dismissals was Turkey, where more than 2,000 cases had been documented. Next came Indonesia, Malawi, Pakistan, Tanzania and Argentina.
The ITUC said that Colombia was again the deadliest country for rights activists, with 49 killed in the south American nation last year, up from 39 in 2007 but down from 78 in 2006.
The ITUC comprises 312 national labour unions from 157 countries.
Its annual report said that several dozen nations used death threats or assaults against trade unionists.
The report said that the recession had led some governments to crack down on workers demanding higher wages to cope with the recession and high food prices.
ITUC general secretary Guy Ryder said that repressing workers and denying them basic rights “wreaks havoc on their lives.
“They work extremely long hours in hazardous or unhealthy situations with incomes so low that they are unable to support themselves and their households properly.”
COLOMBIA: All the President’s Spies: here.
Report: The Struggle for Worker Rights in Guatemala: here.
Beating the Anti-Union Drum in Panama: Another WikiLeaks Revelation: here.
Dear Kitty. Some blog 
Filippijnse regering bijt in het stof, moet onderzoeksmissie naar moorden op vakbondsmensen toelaten
Wim De Ceukelaire, 13 juni 2009
Donderdag was er goed nieuws voor vakbondsmensen die bezorgd zijn om het leven van hun Filippijnse collega’s. Vanuit Genève kwam het verrassende bericht dat de Filippijnse regering eindelijk de toestemming had gegeven aan de Internationale Arbeidersorganisatie (IAO) om een missie naar het land te zenden om er de moorden op vakbondsactivisten te onderzoeken. Dat was ook goed nieuws voor de campagne Stop de Killings want dit was één van de concrete eisen die onze Belgische vrienden op 22 april nog stelden tijdens een aktie aan de Filippijnse ambassade in Brussel.
De Filippijnen is een van de gevaarlijkste landen voor vakbondsmensen. In de laatste vijf jaar werden volgens het Center for Trade Union and Human Rights (CTUHR) 70 vakbondsmensen vermoord omwille van hun vakbondswerk. De meeste van hen zijn verbonden met de meest progressieve vakbondsfederatie, de KMU (de één mei beweging).
De moorden op vakbondsmensen maken deel uit van de golf van politieke moorden die het land de laatste jaren teistert. De Filippijnse mensenrechtenorganisatie Karapatan telde een duizendtal politieke moorden sinds het aantreden van presidente Arroyo in 2001. Er bestaat weinig twijfel over de betrokkenheid van de militairen bij deze politieke moorden.
In november 2006 diende KMU een klacht in bij het IAO omwille van de betrokkenheid van de regering bij de moorden op vakbondsmensen. Deze klacht werd in juni 2007 door twee verschillende commissies besproken tijdens de jaarlijkse IAO conferentie in Genève. Eén van de conclusies was toen dat het IAO aan de Filippijnse regering vroeg om een “high-level mission” toe te laten “so as to obtain a greater understanding of all aspects of this case”. Aangezien de Filippijnse overheid zelf ook lid is van IAO moet die toestemming geven alvorens zo’n missie kan plaatsvinden. De overheid lachte in eerste instantie de klachten weg. Ook tijdens de IAO conferentie van vorig jaar slaagde de Filippijnen erin om de dans te ontspringen.
Dit jaar liep het echter anders. Dankzij de internationale campagnes tegen de politieke moorden in de Filippijnen kwamen de klachten weer terug op de agenda van de conferentie. In Belgie nam voorzitter Luc Cortebeeck van de vakbond ACV de zaak persoonlijk ter harte en werd bijgetreden door Filippijnse vakbondsmensen die concrete getuigenissen brachten. De Filippijnse regering stond blijkbaar met de rug tegen de muur en kon de missie niet langer tegenhouden. Ze blijft er echter bij dat de mensenrechten-organisaties wat overdrijven. Volgens hen werden ‘slechts’ 14 vakbondsmensen door militairen vermoord.
Bron: http://www.intal.be/nl/blogs/wimdc/filippijnse-regering-bijt-het-stof-moet-onderzoeksmissie-naar-moorden-op-vakbondsmensen-
LikeLike
Pingback: British government employs ‘illegal’ Colombian woman, then deports her | Dear Kitty. Some blog
Pingback: ‘Murdering trade unionists OK with TTIP, TPP trade treaties’ | Dear Kitty. Some blog
Pingback: ‘BP complicit in torturing Colombian trade unionist’ | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Colombian human rights violations and Britain | Dear Kitty. Some blog
Pingback: British Petroleum and Colombian death squads | Dear Kitty. Some blog
Pingback: Uribe’s soldiers murder Colombian civilians | Dear Kitty. Some blog